Choć karar nie kojarzy nam się z poważną chorobą, w przypadku kotów może doprowadzić do bardzo ciężkich powikłań. Nieleczony sprawia, że mruczek nie może swobodnie oddychać, ma problemy ze słuchem, wzrokiem, a ostatecznie może umrzeć z głodu. Na szKoci katar to choroba przede wszystkim małych kociąt – mają zaropiały nos, napuchnięte oczy, ale nie omija też starszych osobników, które mogą się nim zarazić poprzez kontakt z zakażonym. Za chorobę odpowiadają dwa typy wirusów – FHV-1 oraz katar – co to jest?Koci katar to wirusowa choroba kotów. Małe koty bardzo często zakażają się od chorej matki, co może prowadzić do dużych komplikacji zdrowotnych. Często jest to całkowita lub częściowa utrata wzroku – stąd też kocięta, które rodzą się bez wykształconych gałek ta jest wynikiem zakażenia wirusami: herpeswirus kotów typu pierwszego, czyli FHV-1 lub kaliciwirusem kotów FCV-1. Największe prawdopodobieństwo zarażenia jest w dużych skupiskach – schroniskach czy domach tymczasowych, gdyż jednym z objawów jest kichanie, które prowadzi też do rozprzestrzeniania drobnoustrojów na inne, mniej odporne osobniki w typem wirusa został zarażony kot rozpoznamy po objawach – FCV-1 prowadzi do owrzodzeń, szczególnie na języku, wargach, przez co kot ma wstręt do jedzenia i nieleczony może umrzeć z głodu. FHV-1 to natomiast typowe zapalenie górnych dróg leczony w pierwszych stadiach wirus kociego kataru oprócz charakterystycznego kataru i kichania prowadzi do obfitego ślinienia, zapalenia rogówek, a także zapalenia ucha. Oprócz bólu, który paraliżuje kota, dochodzi do poważnych powikłań – całkowitej utraty wzroku (włącznie z usunięciem gałek ocznych) oraz słuchu. Podczas infekcji kot dodatkowo podatny jest na inne choroby, szczególnie bakteryjne, które jeszcze bardziej osłabiają walczącego z chorobą bez powodu zaleca się natychmiastową wizytę weterynaryjną po zauważeniu pierwszych objawów kociego kataru, w tym: brak apetytu, apatię oraz kichanie. Zdarza się też, że chory kot zaczyna załatwiać się poza kuwetą, dając opiekunowi znać, że ma problemy ze katar – jak przeciwdziałać?Podstawą w profilaktyce leczenia kociego kataru są szczepienia na FHV-1 oraz FCV-1. Obie szczepionki charakteryzują się dużą skutecznością, ale o tym decyduje czas ich podania. Najlepiej podawać je młodym kotom, które wciąż są pod opieką matki oraz kotkom, które są gotowe do rozrodu, tak aby mogły przekazać miotowi przeciwciała. Nawet jeśli koty nie uzyskają 100% ochrony, przebieg choroby po przyjęciu szczepionki jest zdecydowanie powinny otrzymywać także koty niewychodzące – wirusa możemy bowiem przynieść z domu, a także z pracy, szczególnie jeśli mamy do czynienia z dużą ilością kotów w schronisku czy domu tymczasowym).W momencie, gdy kot już zostanie zakażony, w żadnym wypadku nie możemy podejmować się leczenia samodzielnego. Choć koci katar wydaje się błahym schorzeniem, niestety dla kota ma zbyt wiele powikłań, które prowadzą też do trwałego stadium choroby może obejść się bez leczenia antybiotykami. Najczęściej w takim wypadku lekarz weterynarii stosuje leki przeciwzapalne, krople do oczu, a następnie środki, które poprawiają odporność organizmu i zwiększają apetyt, co jest istotne w czasie rekonwalescencji. W skrajnych przypadkach, gdy pomoc lekarska nadeszła później, do leczenia wprowadza się antybiotyki, a nawet sterydy, dzięki którym utrzymuje się kota przy leczenia kot powinien przebywać w samotności – szczególnie z dala od innych kotów, które mógłby zarazić. Ważne jest także przygotowywanie posiłków – jeśli kot ma owrzodzenia w obrębie jamy ustnej, najbezpieczniej będzie podawać mu posiłki w formie płynnej i półpłynnej, a czasem nawet katar, a inne zwierzętaChoć nieleczony koci katar jest dla kotów bardzo niebezpieczny, nie jest to wirus, który przechodzi na inne gatunki. Nie ma zatem możliwości by zaraził się nim króli, pies czy człowiek. Możemy być też spokojni o swoje dzieci, gdyż choroba ta na pewno nie dotknie naszych jednak mieć na uwadze, że podczas kociego kataru koty narażone są także na inne infekcje, w tym bakterie, które mogą z powodzeniem przenosić się na ludzi i odwrotnie, dlatego jeśli wiemy, że mamy zakażenie bakterią – np. chlamydii – powinniśmy uważać, by nie przekazać jej choremu ile dla innych gatunków koci katar nie stanowi zagrożenia, to jeśli mamy w domu inne koty, podczas gdy jeden z nich zachoruje, konieczna jest jego izolacja. Warto też zdezynfekować mieszkanie, tak aby wirus nie przeniósł się na inne mruczki.

Koci katar – leczenie U dorosłego kota, na szczęście przeważnie wystarczy podnieść jego odporność odpowiednimi zastrzykami lub łagodnymi środkami doustnymi, jak beta glukan czy witamina C. W przypadku zapalenia spojówek lekarz weterynarii dobierze też odpowiednie krople do to jest Koci Katar?Koci katar to poważna choroba, którą wywołuje kilka rodzajów wirus ów. Na domiar złego często występują powikłania, których przyczyną są bakterie – chlamydia i mykoplazmy. Choroba może mieć nawet przebieg śmiertelny, dlatego nie można ignorować objawów ją są objawy kociego Kataru?Możemy zaobserwować typowe objawy kociego kataru, takie jak: 1 łzawienie, 2 kaszel u kota, 3 wypływ surowiczy z nosa i worków spojówkowych, 4 kichanie u kota, 5 obfita pienista ślina. MoreCzy tabletki na katar mają działanie przeciwzapalne?Niektóre tabletki na katar mogą zawierać ibuprofen, wtedy mają dodatkowo one działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe i przeciwgorączkowe. Wskazane są u pacjentów, którzy poza katarem mają też gorączkę i symptomy przeziębienia. Leki na katar mogą zawierać też substancje leczyć koci katar domowym sposobem?Koci katar u dorosłego kota Dużo groźniejsze są ewentualne powikłania, do których może dojść jeśli w porę nie zaczniemy kota leczyć. Weterynarze odradzają leczenie kociego kataru domowymi sposobami. Tu jest konieczne podanie leków przeciwzapalnych, preparatów okulistycznych i preparatów sprawdzic koci katar?Objawy kociego kataru Najczęściej spotykane symptomy to katar, kichanie, wypływ z oczu (jedno- lub obustronny, od surowiczego do ropnego), ślinienie, podwyższona temperatura ciała, osowiałość, senność, brak antybiotyk dla kota na koci katar?Nie jest potrzebny antybiotyk na koci katar, gdyż jest to infekcja zakażenia bakteryjne mogą mieć poważne skutki w postaci:uszkodzenia lub nawet utraty wzroku,deformacji nosa,śmierci długo antybiotyk na koci katar?Koty leczone doksycykliną w dawce 10 mg/kg doustnie, raz dziennie przez 14 dni. Nasilenie objawów (np. wypływ z nosa, kichanie) określano w skali od 0 do 3 i oceniano dwa razy dziennie przez 14 pomóc kotu choremu na koci katar?Przemywanie okolic nosa i oczu pozwala usunąć wydzielinę. Warto też przeprowadzać inhalacje ułatwiające zwierzętom oddychanie. W związku z tym, że koci katar często przebiega z utratą apetytu, choremu kotu należy podawać skoncentrowaną kamę, o intensywnym zapachu i wysokiej zrobić jak kotu kapie z nosa?Kichający kot, któremu dodatkowo kapie z nosa wodnista wydzielina potrzebuje zastosowania środków zaradczych. Tutaj należy zapewnić kotu ciepło, a posiłki podawać w temperaturze pokojowej – nie prosto z lodówki i zimne. Cisza i spokój pozwoli kotu na dojście do podać kotu na koci katar?Koci katar – leczenie W takim przypadku lekarz weterynarii zaleca przede wszystkim leki przeciwzapalne, które redukują stan zapalny w kocim organizmie. W większości przypadków stosuje się też krople do oczu, jako że choroba powoduje wysięk z oczu oraz infekcje szczepiony kot może zarazic się kocim katarem?Nie może się zarazić tą chorobą od kota. Wirusy kociego kataru są niebezpieczne tylko i wyłącznie dla koci katar powraca?Niestety, po przechorowaniu kociego kataru kot nie nabiera odporności. Jeśli w infekcji miał udział herpeswirus, choroba i objawy mogą powracać nawet co kilka miesięcy – już przy minimalnym spadku odporności. Choroba nie stanowi zagrożenia dla innych gatunków zwierząt ani dla dawka amoksycyliny dla kota?Pies, kot. Rekomendowana dawka w przypadku większości infekcji to 12,5 mg połączonych substancji czynnych/kg dwa razy dziennie, stosowane przez 5 – 7 szybko rozwija się koci katar?Koci katar trwa od 10 dni do nawet kilku tygodni u wyjątkowo osłabionych kociąt, najważniejsze jest podjęcie skutecznego leczenia po konsultacji z lekarzem weterynarii. Nieleczony może prowadzić do poważnych powikłań, jakimi są ślepota lub zapalenie długo utrzymuje się katar?Szacuje się, że katar trwa średnio około 7 dni, jednak przy przeziębieniu ten czas może się przedłużyć nawet do dwóch tygodni. Zazwyczaj objawy kataru ustępują w okresie od 2 do 7 dni. W przypadku kataru przewlekłego, nazywanego też ciągłym, okres występowania może się przedłużyć nawet do 3 tygodni.

Koci katar tylko pozornie wydaje się dość błahą przypadłością. W rzeczywistości choroba wcale nie przypomina łagodnego przeziębienia, a dla kociąt może stanowić śmiertelne zagrożenie. Jakie są przyczyny i objawy kociego kataru? Jak chronić mruczki przed tą chorobą?Przyczyny kociego kataru Koci katar to potoczne określenie ostrego zespołu zakażeń górnych dróg oddechowych występującego u mruczków. Chorobę najczęściej wywołują wirusy: herpeswirus kotów (feline herpeswirus –1 – FHV-1) i kaliciwirus kotów (feline caliciwirus – FCV), które namnażają się w górnych drogach oddechowych. Infekcji wirusowej mogą dodatkowo towarzyszyć zakażenia bakteryjne ( Chlamydophila felis, Bordetella bronchiseptica, Mycoplasma felis). Do zarażenia kocim katarem dochodzi podczas bezpośredniego kontaktu z chorym zwierzęciem i jego wydzielinami (śliną, łzami, wydzieliną z nosa, moczem). Zarażać mogą również bezobjawowi nosiciele. Katar koci szerzy się także poprzez przedmioty (miski, legowiska). Na chorobę szczególnie narażone są zwierzęta przebywające w dużych skupiskach (w schroniskach, hodowlach, na wystawach). Najbardziej wrażliwe na koci katar są kocięta w wieku 6-12 tygodni. Zakażenie górnych dróg oddechowych może doprowadzić u nich do poważnych powikłań (np. utraty wzroku), a nawet śmierci. Chorobie sprzyja stres, osłabienie organizmu i przebywanie w niewłaściwych warunkach bytowych (np. w nieogrzewanych pomieszczeniach zimą). Jakie są objawy kociego kataru? Główne objawy zakażenia górnych dróg oddechowych to: kichanie u kota, śluzowo-ropny wyciek z nosa i worków spojówkowych, oddychanie przez otwarty pyszczek, apatia, osłabienie, senność, utrata apetytu, chrypka, obfite ślinienie się, utrata wagi. Katar u kota może przebiegać również z owrzodzeniami jamy ustnej i rogówki, zapaleniem płuc, kulawiznami, zaburzeniami neurologicznymi. W niektórych przypadkach zarażenie kaliciwirusem prowadzi do rozwoju uogólnionej kaliciwirozy, przy której występują obrzęki skórne, owrzodzenia głowy i kończyn, gorączka, duszności, biegunki. Objawy choroby uzależnione są od zjadliwości katar ma tendencję do nawracania. Zwierzę, które przeszło infekcję, może stać się dożywotnim siewcą wirusa. Objawy choroby u kota mogą okresowo nawracać pod wpływem stresu czy obniżenia odporności. Intensywne wydalanie wirusa następuje zwykle po tygodniu od zadziałania czynnika osłabiającego odporność i może trwać przez kilka tygodni. Koty, będące nosicielami wirusów wywołujących koci katar, są predysponowane do przewlekłego zapalenia jamy ustnej i katar leczenie Jeśli zauważymy u kota niepokojące symptomy choroby, powinniśmy niezwłocznie zabrać go do lekarza weterynarii. Diagnostyka choroby opiera się na wywiadzie lekarskim i testach PCR, które pozwalają zidentyfikować materiał genetyczny wirusów w pobranych wymazach. Szybko podjęte leczenie zwiększa szansę na pełny powrót kota do katar leczy się głównie w sposób objawowy. Dąży się do zminimalizowania dolegliwości występujących u mruczka i wzmocnienia jego układu odpornościowego za pomocą preparatów immunostymulujących, przeciwzapalnych, przeciwgorączkowych, mukolitycznych. Leczenie może obejmować również antybiotykoterapię, która ma zwalczyć wtórne infekcje bakteryjne. Stosuje się zarówno antybiotyki doustne, jak i w postaci maści. Lekarz weterynarii może zalecić także stosowanie kropli do oczu i nosa. Przemywanie okolic nosa i oczu pozwala usunąć wydzielinę. Warto też przeprowadzać inhalacje ułatwiające zwierzętom oddychanie. W związku z tym, że koci katar często przebiega z utratą apetytu, choremu kotu należy podawać skoncentrowaną kamę, o intensywnym zapachu i wysokiej smakowitości. Dobrze sprawdzają się pokarmy półpłynne lub gotowe mokre karmy. Warto podgrzać je przed podaniem. Aby ułatwić kotu rekonwalescencję, należy zapewnić mu spokojne, odosobnione i ciepłe miejsce do wypoczynku. Leczenie wspomaga zwiększenie wilgotności powietrza w pomieszczeniu, w którym przebywa kot. DLA KOTA / KARMA DLA KOTA / MOKRA KARMA DLA KOTA Profilaktyka kociego kataru W profilaktyce kociego kataru kluczową rolę odgrywają szczepienia ochronne. Pierwsze szczepienie wykonuje się u kociąt w wieku 9 tygodni. Kolejną dawkę należy podać, gdy ukończą 12 tygodni. Dawki przypominające aplikuje się z reguły co trzy lata. Jeśli jednak kot jest szczególnie zagrożony chorobą, wskazane mogą być coroczne szczepienia. Szczepić można również zwierzęta, które przeszły już koci katar, aby zabezpieczyć je przed ponownymi infekcjami. Oprócz szczepień w profilaktyce choroby bardzo istotne jest rygorystyczne przestrzeganie zasad higieny i bezpieczeństwa. By nie dopuścić do rozprzestrzeniania się choroby, należy pamiętać o dokładnym myciu rąk i zmianie odzieży wierzchniej po powrocie do domu. Warto regularnie myć kocie miski i prać legowiska. Jeśli w domu choruje jeden kot, trzeba odizolować go od pozostałych zwierząt. Nie wolno pozwalać na kontakt kociąt przed szczepieniami z innymi mruczkami. Nowe osobniki wprowadzane do domu powinny być poddawane 3 tygodniowej kwarantannie. W hodowli do rozrodu należy dopuszczać wyłącznie zdrowe zwierzęta. Warto dbać też o odporność zwierzaków i zminimalizowanie u nich stresu.

Każdy, kto na co dzień zajmuje się kotami bądź z nimi pracuje, na pewno miał do czynienia z kocim katarem. Mówiąc „koci katar”, mamy na myśli chorobę wirusową charakteryzującą się objawami z górnych dróg oddechowych. Ta powszechna nazwa choroby wynika z najczęstszego jej objawu, czyli kataru – surowiczego lub surowiczo-krwistego wycieku z jam nosowych. Jednak zarówno objawy, jak i przebieg choroby mogą być bardzo różnorodne. W tym artykule omawiamy koci katar, czyli objawy i przyczyny tej choroby. Choroba najczęściej dotyczy młodych kociąt, szczególnie tych z niewykształconą odpornością. W etiologii podaje się wiele patogenów, jednak główną rolę odgrywają kaliciwirus i herpeswirus. Aby odpowiedzieć na pytanie, dlaczego – mimo powszechnych szczepień – choroba ta wciąż zbiera duże żniwo oraz dlaczego jej objawy mogą powracać, warto scharakteryzować oba te patogeny. POLECAMY Kaliciwirus i herpeswirus – charakterystyka Kaliciwirus i herpeswirus występują powszechnie w środowisku kotów. Podaje się, że aż 80% kotów jest nosicielami i siewcami obu tych wirusów. Są to dwa zupełnie odmienne wirusy, jednak razem wywołują objawy kociego kataru. Kaliciwirusy (FCV) są bardzo zróżnicowane genetycznie, wyróżnia się obecnie ponad 100 ich szczepów. W środowisku kaliciwirus szybko mutuje, stąd choroba przez niego wywołana może mieć nieco zmienny obraz. Ponadto wśród kaliciwirusów są także obecne szczepy wysoce zjadliwe, wywołujące uogólnioną kaliciwirozę (VS-FCV), gdzie w wyniku wiremii dochodzi do niewydolności wielonarządowej. W przypadku tej jednostki chorobowej śmiertelność sięga aż 50–70%. W artykule skupię się jednak na kaliciwirusie jako patogenie wywołującym objawy z górnych dróg oddechowych. Należą do nich wysoka gorączka, ślinotok, wysięk z jamy nosowej oraz przejściowa kulawizna. Objawem dominującym w infekcji FCV są nadżerki i owrzodzenia w obrębie jamy ustnej. Głównie zlokalizowane są one na języku. Wirus może także wywołać kaliciwirusowe, przewlekłe zapalenie dziąseł i łuków podniebiennych. Jednak ta choroba (gingivitis/stomatitis) związana jest także z układem immunologicznym i ma bardziej skomplikowaną etiopatogenezę. Kaliciwirus jest bardzo długo stabilny w środowisku, jego żywotność sięga aż 28 dni. Jest to szczególnie ważne przy zwalczaniu infekcji w większych skupiskach kotów oraz przy dezynfekcji pomieszczeń. Obecnie rekomenduje się peroksymonosiarczan potasu oraz wzmocniony nadtlenek wodoru jako najlepsze środki dezynfekcyjne skierowane przeciwko temu patogenowi. Ponadto siewstwo wirusa ma charakter ciągły, co oznacza, że zarówno objawowy, jak i bezobjawowy kot sieje wirusami przez cały czas trwania choroby, a także po jej przechorowaniu. Należy tu podkreślić, że wiele kotów to tak zwani bezobjawowi siewcy. Najczęściej siewstwo kończy się w 30 dni od zakończenia objawów choroby. Opisano jednak przypadki kotów, gdzie trwało ono nawet kilka lat. Zarówno długa żywotność i stabilność wirusa w środowisku, jak i ciągłe siewstwo pozwalają na bardzo łatwą transmisję zarazka. Najczęściej wydalany jest wraz z wydzieliną z jamy nosowej, z jamy ustnej czy z worka spojówkowego. Do zarażenia może także dojść poprzez bezpośredni kontakt z zarażonym kotem. Herpeswirus (FHV) nie jest już tak zróżnicowanym genetycznie wirusem jak kaliciwirus. Jest relatywnie homogeniczny genetycznie. Wywołuje on jednak tak zwaną latencję herpeswirusa. Oznacza to, że w przebiegu choroby dochodzi do wbudowania wirusa w niektóre z komórek gospodarza, czyli kota. Mówiąc prościej – chory prawie na pewno będzie dożywotnim nosicielem zarazka. Dzieje się tak bowiem u 80–100% zainfekowanych wirusem kotów. Podobnie zjawisko występuje u ludzi w przypadku herpeswirusowej opryszczki na wardze. W trakcie latencji siewstwo nie jest stałe, tylko okresowe. Wydalanie wirusa zaczyna się po 4–11 dniach od zadziałania tak zwanego czynnika stresowego. Może nim być już niewielki spadek odporności, inna tocząca się w organizmie choroba, podanie niektórych leków (np. glikokortykosteroidów) czy stres (pojawienie się nowego zwierzęcia w domu, utrata właściciela itd.). Siewstwo trwa wtedy około 2 tygodnie i, co najważniejsze, nie muszą mu towarzyszyć żadne objawy. Oznacza to, że także w przypadku FHV obserwujemy bezobjawowych siewców. FHV wywołuje przede wszystkim zapalenie rogówki wraz z jej owrzodzeniem i zapaleniem spojówki. Często towarzyszą temu objawy z górnych dróg oddechowych, w tym zapalenie zatok (rhinitis). W przebiegu choroby rzadziej występują owrzodzenia i zapalenie skóry, jamy ustnej czy objawy neurologiczne. Herpeswirus w środowisku żyje maksymalnie 18 h i jest bardzo wrażliwy na większość popularnych środków stosowanych w dezynfekcji. Siewstwo wirusa wraz z wydzielinami ze spojówki, jamy nosowej czy ustnej, jak wspomniałam, jest okresowe, związane ze zjawiskiem latencji. Objawy kociego kataru Objawy choroby zależą od rodzaju drobnoustrojów biorących w niej udział, a przede wszystkim od tego, który z wirusów dominuje. Najczęściej w trakcie przebiegu kociego kataru dochodzi do powikłania bakteryjnego bakteriami z grupy Bordetella bronchiseptica, ale także Staphylococcus spp. czy Eschericha coli. Chorobie często towarzyszą chlamydioza (Chlamydia felis) oraz mykoplazmoza (Mycoplasma spp.). Może być również wikłana wirusem syncytialnym, reowirusami, a nawet wirusem kociej białaczki. Koci katar to, inaczej mówiąc, choroba górnych dróg układu oddechowego wywoływana przez wiele różnych patogenów, w których dominującą rolę odgrywają kalici- i herpeswirus. Objawy są zatem niespecyficzne. Kichanie, ślinienie się, kaszel, gorączka, zaczerwienienie spojówek, apatia oraz wypływ surowiczy lub surowiczo-krwisty ze spojówek i/lub z jam nosowych. Przy dominacji FHV to przede wszystkim zapalenie worka spojówkowego oraz ostre zapalenie jam nosowych, co w konsekwencji prowadzi do ich nieżytu. Zapalenie zatok (rhinitis) może przejść w formę przewlekłą, co prowadzi do dysfunkcji nosa na całe życie. Replikacja wirusa powoduje erozję i owrzodzenie powierzchni błony śluzowej. Dochodzi tu do wieloogniskowej martwicy nabłonka oddechowego, a nawet do osteolizy kości nosowych. Objawia się to zaleganiem śluzu oraz wtórnym namnażaniem wielu bakterii i grzybów. Chore koty mają chroniczne zaburzenia oddychania, zalegania i nieżyt w jamach nosowych. Owrzodzenia rogówki objawiają się zaczerwienieniem oka, obrzękiem spojówki, wypływem z worka spojówkowego, a przede wszystkim bolesnością oka. Kot mruży oczy i ociera je łapami. Nieleczone owrzodzenie rogówki może doprowadzić nawet do wypływu i utraty gałki ocznej. Czy wiesz, że.. Kaliciwirus jest bardzo długo stabilny w środowisku, jego żywotność sięga aż 28 dni. Jest to szczególnie ważne przy zwalczaniu infekcji w większych skupiskach kotów oraz przy dezynfekcji pomieszczeń. Objawy kociego kataru z dominacją FCV objawiać się będą zapaleniem jamy ustnej, nadżerkami na języku oraz zapaleniem łuków podniebiennych i/lub gardła. Chory kot będzie obolały, smutny, mocno apatyczny. Z powodu silnej bolesności w jamie ustnej koty mają problem z pobieraniem posiłków, więc ich unikają. Dodatkowo, co jest dość charakterystyczne, nie myją się. W przebiegu choroby występuje wysoka gorączka. Co ciekawe, w kaliciwirozie może pojawić się naprzemienna, przejściowa kulawizna, która nie ma większego znaczenia klinicznego. Zapalenie oskrzeli i tchawicy oraz ciężkie zapalenie płuc to kolejne etapy choroby. Pojawiają się silne odkrztuszanie, kaszel, mogą towarzyszyć temu wymioty. Oddech staje się płytki i świszczący. Może pojawić się duszność. Koci katar jest szczególnie niebezpieczny dla młodych kociąt z nie w pełni wykształconym układem immunologicznym. To właśnie ta grupa kotów jest najwrażliwsza zarówno na zachorowanie, jak i na cięższy przebieg choroby. Nieleczony koci katar może doprowadzić do ciężkich powikłań, np. do utraty wzroku, niewydolności oddechowej, a nawet do zgonu. Po przechorowaniu kociego kataru kot nie nabiera odporności. Jeśli w infekcji miał udział FHV, to przechodzi on w formę latencji, o czym już wspomniałam. To właśnie ta cecha najczęściej opisywana jest przez właścicieli słowami „kot co roku na zimę ma katar” czy „on chorował jako młody kociak i tak mu już zostało, że często ma infekcje”. Objawy choroby mogą nawracać nawet co kilka miesięcy, ale też choroba może być w latencji przez kilka lat. Niełatwa diagnostyka Diagnostyka kociego kataru to przede wszystkim zespół objawów występujących u kota. Wywiad kliniczny, informacje o jego historii oraz miejscach, gdzie przebywał, są istotne. Na ten moment najlepszym i zalecanym badaniem potwierdzającym obecność FHV jest badanie PCR. Możliwa jest także izolacja wirusa, jednak badanie to ma mniejszą wrażliwość. Wymaz najczęściej pobiera się z błon śluzowych spojówki bądź z jamy nosowej, ustnej czy z gardła. Można także pobrać próbkę z rogówki, nie wolno jednak stosować wcześniej fluoresceiny i miejscowego znieczulenia, gdyż może to wpłynąć na zafałszowanie wyniku. Warto jednak zaznaczyć, że badanie PCR w przypadku FHV nie jest idealne i wiąże się z nim wiele wątpliwości. Dodatni wynik nie musi oznaczać faktycznego nosicielstwa, może tak być przy latencji wirusa, gdy herpeswirus nie będzie odpowiedzialny za aktualne objawy w gałce ocznej. Ponadto testy PCR mogą wykrywać antygeny szczepionkowe. Czułość i swoistość testów PCR różnią się w zależności od laboratorium i jego standaryzacji. Dodatni wynik może wcale nie mieć związku z chorobą. Także wynik fałszywie ujemny nie świadczy w 100% o braku FHV. Diagnostyka FCV – ze względu na bezobjawowe siewstwo oraz zmienność genetyczną wirusa – nie należy do najłatwiejszych. Badanie PCR może także mieć wynik fałszywie dodatni, jeśli kot otrzymał żywe szczepionki. Najlepszą metodą wydaje się być badanie RT-PCR. Izolacja wirusa jest także możliwą, lecz mniej polecaną metodą. Próbkę do badań pobiera się ze spojówki, z jamy ustnej, gardła lub z krwi. Dodatkowo w diagnostyce choroby pomocne są wymazy bakteryjne (z worka spojówkowego, jamy nosowej, gardła itd.) wykonane wraz z antybiogramem. Warto także wykonać posiew w kierunku Bordetella bronchiseptica, która bardzo często towarzyszy tej infekcji. Badanie morfologii oraz biochemii krwi będzie potrzebne w zależności od stanu i występujących objawów chorego pacjenta. Konieczne może być także wykonanie RTG klatki piersiowej czy rhinoskopii. Jak leczyć? Leczenie choroby jest przede wszystkim objawowe. Nie ma bowiem jednego leku przeciwwirusowego, który z sukcesem można by stosować w zwalczaniu kociego kataru. Jeśli występuje zjawisko latencji herpeswirusa, nie ma możliwości całkowitego wyleczenia kota. Czy wiesz, że.. Koci katar jest szczególnie niebezpieczny dla młodych kociąt z nie w pełni wykształconym układem immunologicznym. Nieleczony koci katar może doprowadzić do ciężkich powikłań, np. do utraty wzroku, niewydolności oddechowej, a nawet do zgonu. Koty w ciężkim stanie, będące w ostrej fazie choroby, wymagają przede wszystkim nawodnienia i ustabilizowania. Podaje się dożylnie elektrolity (najczęściej wraz z potasem). Stosuje się leki przeciwgorączkowe i niesteroidowe leki przeciwzapalne. Aktualnie lekiem przeciwwirusowym, który może być bezpiecznie stosowany w terapii ogólnej kotów, jest famcyklowir. Badania naukowe podają pozytywne wyniki terapii tym lekiem w zwalczeniu herpeswirozy. Warto go zastosować zarówno w ostrych, jak i przewlekłych stanach choroby. Z powodzeniem można go stosować w terapii chorób rogówki, w przewlekłym zapaleniu nosa i zatok. Niestety, problemem jest jego koszt, gdyż stosowany musi być w wysokich dawkach przez dłuższy czas. Podaje się go do miesiąca po zakończeniu objawów klinicznych choroby (famciklowir 90 mg/kg BID lub 40 mg/kg TID Należy tu wspomnieć, że leki z tej samej grupy, takie jak acyklowir czy valacyklowir, są wysoce toksyczne dla kotów. Na powstałe owrzodzenia rogówki należy wdrożyć odpowiednie krople do oczu o działaniu przeciwwirusowym. Zaleca się krople zawierające idoksurydynę 1% (1 kropla stosowana co 2–3 h przez pierwsze 2 doby, kolejno co 4–5 h) lub krople zawierające cydofowir 0,5% (1 kropla 2 x dziennie). Krople te jednak są trudno dostępne, dlatego obecnie zaleca się stosowanie kropli zawierających tryflurydynę (1 kropla co 1 h w 1 dobie, kolejno co 4–5 h). Warto podkreślić, że zakrapianie oczu w przypadku FHV należy rozpocząć jak najszybciej. Można także podawać krople o działaniu przeciwzapalnym. Nie poleca się jednak stosować glikokortykosteroidów. Coraz częściej w leczeniu owrzodzeń rogówki stosowana jest miejscowo surowica. Należy także pamiętać o zabezpieczeniu oka – w tym celu na pierwsze dni terapii warto założyć kołni... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań czasopisma "Animal Expert" Dostęp do wszystkich archiwalnych numerów czasopisma w wersji elektronicznej Zniżki na konferencje i szkolenia ...i wiele więcej! Sprawdź

spray, katar zł zestaw, spray, maść, podrażnienie, katar zł spray, katar zł katar, alergia, infekcja, nawilżanie, oczyszczanie, bez konserwantów zł ksylometazolina, aerozol, alergia, katar, uczulenie zł ksylometazolina, aerozol, alergia, katar zł ksylometazolina, żel, alergia, katar zł płyn, roztwór, katar, rana, suchość zł zł ksylometazolina, krople, alergia, katar zł wyrób medyczny, płyn, roztwór, katar, rana, suchość zł wyrób medyczny, roztwór, katar, suchość zł aerozol, alergia, katar, kichanie, uczulenie zł dimetinden, fenylefryna, aerozol, alergia, uczulenie, katar zł aerozol, suchość, infekcja, zapalenie, alergia, katar, podrażnienie, przeziębienie Sprawdź cenę spray, suchość, infekcja, alergia, katar, podrażnienie, przeziębienie zł ksylometazolina, pantenol, prowitamina b5, aerozol, alergia, katar, uczulenie zł aerozol, katar, suchość zł ksylometazolina, kwas hialuronowy, aerozol, katar zł ksylometazolina, aerozol, alergia, katar, przeziębienie, infekcja Sprawdź cenę aerozol, spray, katar zł aerozol, alergia, katar, podrażnienie, przeziębienie, suchość, infekcja zł ksylometazolina, aerozol, alergia, katar, uczulenie zł spray, suchość, alergia, katar, przeziębienie zł Leki na katar i zapchany nos – tabletki, krople, aerozole Zapchany nos jest problemem, który pojawia się najczęściej w przeziębieniu, grypie lub innych infekcjach obejmujących górne drogi oddechowe. Uczucie zatkania nosa jest również elementem reakcji alergicznej organizmu. Występuje czasem po wykonywaniu niektórych czynności czy aktywności fizycznych, jak np. pływanie, na co narażone są przede wszystkim osoby z krzywą przegrodą nosową. Korzystne wówczas okazuje się przyjmowanie środków, które pozwalają na zmniejszenie uciążliwych dolegliwości związanych z niedrożnością nosa. Na znajdziesz preparaty na katar i zapchany nos, takie jak: roztwór soli fizjologicznej, woda morska hipertoniczna, żel do nosa w sprayu, aerozol do nosa, żel do nosa w butelce z dozownikiem, krople do nosa, maść do nosa, płyny do inhalacji parowej, roztwór do płukania nosa. Wybór odpowiedniego preparatu na katar zależy od tego, który ze sposobów jego aplikacji jest dla nas najmniej inwazyjny i na jaką ulgę liczymy. Leki na zapchany nos są stosowane przede wszystkim w przypadku długotrwałego kataru, ale także do nawilżania śluzówki czy niwelowania bolesności spowodowanej przeziębieniem. Wiele z nich łagodzi stany zapalne, oczyszcza, udrażnia nos i zapchane zatoki. Leki na katar – co zawierają? Dostępne na leki na katar zawierają różne składniki, w zależności od wybranego produktu. Wśród nich pojawia się kojąca woda morska, która dodatkowo udrażnia nos i nawilża śluzówkę podczas infekcji (w zależności od jej typu: hipertoniczny lub izotoniczny). Drugą pulę składników stanowią dwie działające podobnie substancje: ksylometazolina i oksymetazolina. W niewielu preparatach do nosa stosuje się także glikokortykosteroid – mometazon. W asortymencie znajdują się również maści do nosa i inne środki wzbogacone dodatkowymi składnikami, jak np. witaminą A. Powszechnie stosuje się także glicerol oraz hialuronian sodu, który pozwala na nawilżenie podrażnionej śluzówki nosa. Zazwyczaj takie preparaty nie mają żadnego zapachu, niemniej istnieje też pula produktów, która zawiera wyciąg z aloesu lub ekstrakt z mięty. Niektóre produkty zawierają także olejki roślinne, w tym eukaliptusowe, goździkowe, kajeputowe czy jałowcowe. Aerozol do nosa może być stosowany w różnych celach. Nie zawsze problemem jest katar towarzyszący przeziębieniu, grypie czy alergii. Często uporczywe staje się wysuszenie i podrażnienia powodowane przez zanieczyszczenie powietrza, klimatyzację, suche powietrze czy dym papierosowy. Kolejną grupą preparatów są leki na katar, które można jednocześnie wykorzystywać do oczu czy w formie terapii inhalacyjnej. Zastosowanie poszczególnych produktów zależy od wskazań producenta danego produktu. Co stosować na katar u dziecka? Oprócz preparatów do nosa dla dorosłych, na znajdują się również leki na katar dla dzieci. To specjalna grupa produktów, dzięki której możliwe jest delikatne usuwanie zalegającej wydzieliny. Są to leki dostosowane do małych rozmiarów nosa malucha. Można je kupić zarówno pojedynczo, jak i w formie zestawów dla dzieci, w których znajdują się np. spray, aerozol i nawilżane chusteczki do nosa. Preparaty do noska mogą być stosowane również w przypadku niemowlaków już powyżej pierwszego miesiąca życia. Leczenie kataru u maluchów bywa trudne, dlatego muszą być to środki delikatne, a zarazem na tyle skuteczne, aby nie wymagały częstego aplikowania.

aktualizacja dnia 18:57 Koci katar to wirusowe zakażenie górnych dróg oddechowych kotów. Powodowane może być przez herpeswirus kotów typu 1 (FHV–1), który należy do tej samej rodziny wirusów, co wirus ludzkiej opryszczki czy ospy wietrznej lub przez kaliciwirus kotów (FCV–1). Jakie koty są szczególnie narażone na koci katar? Szczególne ryzyko, jak w przypadku każdej choroby zakaźnej, stwarzają duże skupiska zwierząt – hodowle, schroniska, koty wolnożyjące w grupach czy wystawy. Szczególnie na chorobe są: koty z obniżoną odpornością (w szczególności zarażone wirusem kociej białaczki – FeLV lub nabytym niedoborem immunologicznym – FIV, a także koty chorujące przewlekle), koty będące pod wpływem stresu oraz kocięta między 6. a 12. tygodniem życia. W tym czasie zanika u nich odporność przekazana przez matkę, a młode kocię nie zdążyło jeszcze wytworzyć własnych przeciwciał. Kocięta zbyt wcześnie odsadzone od matki oraz te, których matka zginęła (np. w przypadku kotów wolnożyjących), mają niską odporność i choroba postępuje u nich niezwykle szybko. Koci katar - przyczyny Do zarażenia kocim katarem dochodzi przy bezpośrednim kontakcie z chorym kotem lub bezobjawowym nosicielem, a także przez pośrednictwo wspólnych kuwet, misek, legowisk. Wirus bytuje w wydzielinach z nosa, gardła i worków spojówkowych, a także w moczu i kale. Zdarzają się przypadki zakażeń podczas krycia, a także w trakcie ciąży kotki. Wirus może doprowadzić do poronienia, a nawet czasowej bezpłodności kotki. Koronawirus a człowiek Człowiek może doprowadzić do zakażenia kota przenosząc wirusa na sobie, na ubraniach lub głaszcząc uprzednio kota zarażonego, a później zdrowego. Oba wirusy są niegroźne dla ludzi czy dla innych zwierząt. Jest to choroba typowa dla kotowatych. Koci katar - objawy ©Shutterstock Najbardziej rozpoznawalne objawy kociego kataru to: Katar - wypływ z nosa w postaci surowiczej lub ropnej wydzieliny, połączony z kichaniem. Łzawienie i opuchlizna oczu wraz z ropnym wypływem. Takie spuchnięte, zaropiałe oczka i gęsty katar to częsty widok u młodych kociąt, które zostały uratowane i zabrane z ulicy. Obfite i pieniste ślinienie oraz gorączka. Kot staje się osowiały i senny. Wraz z tymi symptomami mogą pojawić się owrzodzenia i nadżerki na języku, podniebieniu oraz na wargach, przez co może dojść do spadku apetytu. Co za tym idzie, kot szybko traci na wadze, mniej chętnie pije i je, konieczne staje się podawanie kroplówek. W przypadku nieleczonej choroby, oprócz tego, że kot kicha i ma katar, zaczyna też kaszleć wydzieliną spływającą z części nosowej. Następuje ogólne pogorszenie stanu zdrowia. Mogą wystąpić objawy ze strony układu pokarmowego – biegunka lub wymioty. Koci katar - powikłania W zależności od wieku i odporności danego osobnika, objawy kociego kataru mogą być łagodniejsze lub cięższe. Dodatkowym zagrożeniem w sytuacji, gdy zbyt późno rozpoczniemy leczenie, są powikłania w postaci zakażeń bakteryjnych. Może dojść do zapalenia płuc, spojówek czy jamy ustnej, a w przypadku owrzodzenia rogówki ze stanem zapalnym, kot może na stałe utracić wzrok (często zachodzi tu konieczność usunięcia gałek ocznych!) W przypadku młodych kociąt ze słabo wykształconym układem odpornościowym istnieje ryzyko śmierci. Koci katar - leczenie ©Shutterstock Jak wygląda leczenie kociego kataru? Jeśli choroba została wykryta wcześnie, lekarz weterynarii zazwyczaj zaleca podawanie leków przeciwzapalnych. Często, gdy dojdzie do powikłania infekcją bakteryjną, stosuje się również krople do oczu z antybiotykiem, gdyż zmiany chorobowe mogą dotyczyć także oczu. Jednocześnie wspiera się układ odpornościowy kota preparatami stymulującymi odporność. W przypadku, gdy infekcja trwa dłużej, konieczna może okazać się ogólna antybiotykoterapia (dobierana według wyników badania bakteriologicznego) oraz leczenie objawowe (np. leki przeciwgorączkowe). Powinno się także na bieżąco usuwać wydzielinę z oczu i nosa, gdyż to ona powoduje rozsiewanie wirusa, oraz zachować zasady higieny – takie jak mycie rąk po kontakcie z kotem, mycie kuwet i misek. Od rozpoczęcia terapii do całkowitego wyleczenia może upłynąć kilka tygodni. Zdarza się, że kot, który przeszedł chorobę, staje się dożywotnim nosicielem wirusa. Może zarażać inne koty, a u niego samego pojawiają się nawroty w momencie spadku odporności lub silnego stresu. Koci katar - domowe leczenie Należy podkreślić, że nie istnieją skuteczne domowe sposoby na wyleczenie kociego kataru. W domu możemy jedynie zapewnić kotu komfortowe warunki, zminimalizować stres oraz podawać dobrze zbilansowaną, dobrej jakości mokrą karmę. Należy dbać o to, by kot nie głodował (nie jadł zupełnie nic dłużej niż 24 godziny), ale karma nie powinna być też dostępna dla kota przez cały czas. Najlepsze będzie podawanie małych, ale częstych posiłków, na przykład pięciu w ciągu dnia. Jeśli kot ma problemy z oddychaniem, pomoże mu zwiększenie wilgotności powietrza nawilżaczem, lub zabieranie go do łazienki wówczas, gdy bierzemy kąpiel. Konieczne jest również odizolowanie chorego zwierzęcia od innych kotów, które mógłby zarazić. Dotychczasowe przekonanie, jakoby aminokwas L – Lizyna był skuteczny w zwalczaniu wirusów kociego kataru, okazało się błędne. Preparat nie pomaga ani w zwalczaniu choroby, ani nie zapobiega zakażeniu. Wyniki badań wykazujące nieskuteczność tego aminokwasu zostały upublicznione w magazynie American Journal of Veterinary Research. Szczepienie na koci katar W ramach profilaktyki dostępne są szczepionki przeciwko herpeswirusowi i kaliciwirusowi. Takie szczepienia wykonuje się już u kociąt w wieku minimum 8 tygodni. Szczepione koty muszą być zdrowe i wcześniej odrobaczone. Następne szczepienie, według schematu, następuje po 3 lub 4 tygodniach. Ostatnie szczepienie wykonuje się nie prędzej niż w wieku 16 tygodni. Każdy kot powinien otrzymać dawkę przypominającą po 12 miesiącach od zakończenia serii pierwszych szczepień. Według najnowszych zaleceń WSAVA (Światowe Stowarzyszenie Lekarzy Weterynarii Małych Zwierząt), szczepienia u dorosłych kotów wykonuje się nie częściej niż co 3 lata. VGG (vaccination guidelines group – zespół do spraw szczepień WSAVA) rekomenduje szczepienie podskórnie w okolicę boczną brzucha lub tułowia, gdyż w razie powstania mięsaka poszczepiennego w tych miejscach nie jest on tak trudny do usunięcia, jak z okolicy międzyłopatkowej czy z kończyn. Warto także nie narażać naszych kotów na zarażenie od kotów wolnożyjących i trzymać je w bezpiecznym domu. Konsultacja: lekarz weterynarii Franek Paśko

Okres od wiosny do jesieni to czas, kiedy na świat przychodzą kocięta. Liczba bezpańskich kotków pomimo rozpowszechniania akcji sterylizacji pozostaje wysoka i wiele osób podejmuje decyzję o adopcji kociaka ze schroniska, lub o przygarnięciu kociego malucha znalezionego na osiedlu, w śmietnikowej wiacie lub gdzieś na wsi. Z racji swojego pochodzenia i niedostatecznej opieki po urodzeniu, kocięta takie często borykają się z różnego rodzaju schorzeniami. Jeśli zaobserwujemy zaropiałe oczy, prychanie i kichanie oraz wydzielinę z nosa, pierwszym i zwykle prawidłowym skojarzeniem jest katar. KOCI KATAR Kocim katarem określa się zespół wirusowy górnych dróg oddechowych. Wirusy i bakterie odpowiedzialne za ten stan wywołują infekcję nosa, krtani i tchawicy oraz oczu. Objawem choroby jest również ogólne osłabienie zwierzęcia. Słaby organizm nie jest w stanie skutecznie bronić się przed chorobą, więc nieleczony koci katar może doprowadzić do powikłań, na czele z poważnymi chorobami oczu skutkującymi nawet ślepotą. To dlatego kotom dotkniętym tym schorzeniem należy poświęcić uwagę i objąć troskliwą opieką i długotrwałym leczeniem. KOCI KTAR - OBJAWY Calciwirus, herpeswirus oraz bakterie wywołujące koci katar powodują różne objawy. Ich nasilenie oraz ogólny przebieg choroby jest zależny od kondycji kota i jego wieku. Najbardziej podatne na zarażenie są kocięta, które nie mają jeszcze w pełni wykształconego układu odpornościowego, ale choroba może się pojawiać również u kotów w starszym wieku, zwłaszcza wychodzących a nieszczepionych. Nasze obawy powinno budzić pojawienie się objawów takich jak: ogólne osłabienie kota, apatia, senność stale widoczna trzecia powieka ropny wyciek z oczu i opuchlizna wokół nich kichanie, prychanie i wycieki z nosa wahania temperatury powyżej 39,5 stopnia lub poniżej 38 stopni Każdy z powyższych objawów już występując pojedynczo daje nam sygnał, że być może będzie potrzebna interwencja weterynarza. Im większe nasilenie i ilość objawów, tym większą możemy mieć pewność, że to właśnie z kocim katarem mamy do czynienia. KOCI KATAR - LECZENIE DOMOWE Podstawową kwestią przy leczeniu kociego kataru jest zapewnienie zwierzęciu ciepła i odpowiednio zbilansowanego pożywienia. Najlepsze skutki przyniesie leczenie kota zabranego do domu, ponieważ tam łatwiej kontrolować ilość posiłków i podawanych kotu leków. W zwalczaniu przyczyn i objawów kociego kataru najczęściej stosuje się: krople z antybiotykiem do oczu – ich zadaniem jest likwidowanie ognisk bakteryjnych umiejscowionych w oczach i powodujących pojawianie się ropnej wydzieliny i opuchlizny. Zakraplanie oczu stosuje się kilka razy dziennie w równych odstępach czasu. Zwykle to właśnie po poprawie stanu oka można zaobserwować, że rekonwalescencja kota zaczyna postępować. antybiotyki w formie tabletek lub zastrzyków – zapobiegają rozwojowi infekcji bakteryjnych, chroniąc układ oddechowy kota witaminy, stymulatory odporności i środki przeciwzapalne – ich zadaniem jest wzmocnienie organizmu zwierzęcia i wspomaganie układu odpornościowego Jak w każdej innej chorobie, także w tym przypadku istotne jest systematyczne podawanie leków. Nawet w przypadku ustąpienia objawów, antybiotykoterapii nie należy kończyć przedwcześnie bez konsultacji z weterynarzem. Całkowitego ustąpienia objawów można się spodziewać najpóźniej w ciągu kilku tygodni. KOCI KATAR - ILE TRWA? Niektóre koty na całe życie stają się nosicielami zarazków wywołujących koci katar, trzeba zatem liczyć się ryzykiem nawrotów choroby. Dlatego właśnie opiekunowie kotów powinni rozważyć ich zaszczepienie powtarzane co roku, które może całkowicie uchronić kota przed zachorowaniem lub sprawić, że przebieg choroby będzie o wiele łagodniejszy. DOLFOS Immunodol Cat - środek poprawiający pracę układu odpornościowego dla kotów: Preparat stymulujący odporność kota. Najniższa cena w sklepie:

fot. Fotolia Koci katar to potoczna nazwa wirusowego zakażenia górnych dróg oddechowych kotów. Zakażenie to wywołuje kilka rodzajów wirusów, które atakują kota wtedy, gdy jest osłabiony i ma obniżoną odporność. Można je przynieść do domu nawet na odzieży lub dłoniach. Nie należy lekceważyć tej choroby, bo wirusy torują drogę bakteriom. Chory kot powinien przebywać w cieple i dostawać wartościowe jedzenie. Jeśli domowe sposoby na koci katar nie pomagają, trzeba skorzystać z pomocy weterynarza. Objawy kociego kataru Z nosa mruczka, a często też z oczu (z worków spojówkowych) wypływa płyn surowiczy. Kot kicha. Pojawia się kaszel. Ślina jest obfita i pieni się. Kot staje się osowiały, nie ma apetytu, może tracić na wadze. Przyczyny kociego kataru Chorobę wywołują wirusy: herpeswirus typu 1 (FHV-1) i kaliciwirus. Częściej ten pierwszy, który należy do tej samej grupy, co wirus opryszczki atakujący nas, ludzi. Zakażenie zaczyna się w chwili kontaktu wirusa z błoną śluzową górnych dróg oddechowych. Najbardziej narażone są młode kotki, zbyt wcześnie odsadzone od matki. Ale zachorować na koci katar mogą także zwierzęta dorosłe, źle żywione, osłabione. Zdrowie kota i odporność, podobnie jak innych zwierząt i ludzi w znacznym stopniu zależy od żywienia. Także te przebywające stale w domu, bo wirusy może przynieść ktoś z domowników na butach, ubraniu, dłoniach. Domowe sposoby na koci katar Objawy kociego kataru, jeśli nie dojdzie do powikłań, przechodzą zazwyczaj po 2, najwyżej po 3 tygodniach. Nie stosuje się antybiotyków, ponieważ leki te nie niszczą wirusów. Weterynarze zalecają, aby stosować leczenie objawowe i domowe sposoby wzmocnienia odporności kota, by pokonał chorobę. Należy trzymać kota w cieple. Zachęcać go często do picia wody i podawać wartościowe, smaczne jedzenie. Jeśli kot ma trudności z oddychaniem, bo ma zatkany nos, dobrze jest brać go na kilka minut do łazienki, gdy się kąpiemy i nawilżać powietrze w domu za pomocą nawilżacza Jeśli to możliwe, warto stosować inhalacje z soli fizjologicznej. W ciepły, bezwietrzny dzień można go wynieść na kilkanaście minut do ogrodu. Jednak jeśli kot chce wrócić do domu, nie należy na siłę trzymać go na powietrzu. Koci katar: jakie leki Gdy, mimo dbałości opiekuna dojdzie do powikłań kociego kataru i zwierzątko zachoruje na chorobę bakteryjną, niezbędna jest pomoc weterynarza. Może dojść nawet do zapalenia płuc. Bywa też, że koci katar przechodzi w postać chroniczną i mruczek będzie zarażał inne koty. Zazwyczaj wtedy lekarz przepisuje antybiotyk skuteczny przy tego typu infekcji. Koszt leczenia kociego kataru to 50–100 zł. Koci katar a oczy Na początku choroby, gdy kotu po prostu łzawią oczy, jest to normalne, tak jak u człowieka przy infekcji wirusowej. Może się jednak zdarzyć, że dojdzie do zmian w gałce ocznej i rozwinie się np. zapaleniu rogówki z owrzodzeniem. Ropna wydzielina z oka świadczy o zakażeniu bakteryjnym. Wtedy konieczna jest interwencja weterynarza i podanie kotu silnych leków. Inaczej może dojść do utraty wzroku. Krople do oczu trzeba podawać kilka razy dziennie zwykle co 4 godziny. Jak zapobiegać kociemu katarowi Należy odsadzać od matki kocięta dopiero, gdy ukończą 4–5 tygodni. gdy dłużej są z matką, mają lepszą odporność. Warto szczepić koty przeciwko zakażeniom wirusowym. Pierwsze szczepienie przeprowadza się w wieku 9 tygodni. Szczepimy tylko zdrowe i odrobaczone zwierzęta. Trzeba dbać o czystość kuwet, misek, posłania. Po powrocie do domu należy myć ręce, by nie przenieść infekcji na kota. Kot nie może się zarazić kocim katarem od chorego psa ani od chorego człowieka. Jednak problem: koci katar, a pies lub koci katar, a człowiek istnieje. Gdy dojdzie u kota cierpiącego na koci katar do zakażenia bakteryjnego, może się od niego zarazić np. pies lub opiekująca się nim osoba.

Koci katar to tylko pozornie zwykłe przeziębienie u kota. To choroba wirusowa, która można okazać się zabójcza. Przypominamy najważniejsze informacje na temat choroby takie jak objawy, leczenie i profilaktyka. Czym jest koci katar i dlaczego kot kicha? Zakażenie następuje zarówno w kontakcie z chorym kotem jak i po kontakcie z otoczeniem, w którym występują wirusy. Jak przypomina firma Whiskas, za zakażenie kocim katarem odpowiada herpeswirus kotów typu 1 (FHV-1) i kaliciwirus kotów (FCV-1). Objawy kociego kataru Jak podaje sklep zoologiczny objawy kociego kataru w przypadku FHV-1 to zapalenie górnych dróg oddechowych w miejscu, gdzie błona śluzowa miała kontakt z wirusem. Źródła ostrzegają, że kocim katarem zwierzę może zarazić się przez wspólne miski, odzież i buty opiekunów, wspólne klatki i kuwety. Co ciekawe, FHV-1 należy należy do tej samej grupy wirusów co wirus opryszczki lub wirus ospy wietrznej. Jeśli kot cierpi z powodu wirusa FCV-1, mogą wystąpić takie objawy jak owrzodzenia w jamie ustnej, na języku i wargach. Występuje też brak apetytu i niechęć do jedzenia, kot pije mało wody. Brak odpowiedniego leczenia może doprowadzić do kaszlu, gdy wydzielina spłynie do gardła, a niektórych przypadkach występuje nawet całkowita utrata wzroku oraz konieczne jest usunięcie gałek ocznych. Nieleczony koci katar powoduje powikłania w formie wtórnych infekcji bakteryjnych. Szczególnie narażone na infekcje są kocięta. Objawy kociego kataru: Zapalenie górnych dróg oddechowychPodwyższona temperaturaBrak apetytuKichanieWypływ z nosaŚlinienie się pianąŁzawienie z oczu i zapalenie rogówekKaszel gdy wydzielina spływa do gardłaApatia, osłabienie, szybka utrata wagi Źródło zdjęcia: Facebook/Fundacja Koci PazurKot z kocim katarem/zdjęcie Fundacji Koci Pazur Leczenie kociego kataru Leczenie kociego kataru w początkowej fazie to nie zawsze leczenie antybiotykami. Weterynarze zazwyczaj zalecają leki przeciwzapalne dla kota, by zredukować stan zapalny w organizmie. Kotom podaje się też krople do oczu i preparaty na odporność, by kot lepiej poradził sobie z infekcją. Gdy występuje gorączka u kota, podaje się również leki przeciwgorączkowe. Portal podaje, że leczenie kociego kataru polega głównie na zmniejszeniu dolegliwości objawowych, usuwaniu wydzielin, w których gromadzą się wirusy i bakterie oraz na podaniu antybiotyków, by zatrzymać rozwój schorzeń bakteryjnych. Pomocne może być także zwiększenie wilgotności, które pozwala łatwiej usuwać zaschniętą wydzielinę z dróg oddechowych. Nieleczony, wirusowy katar koci, może przejść do formy utajonej i odezwać się ponownie w przyszłości, gdy obniży się bariera odpornościowa u kota – ostrzega Jak leczy koci katar w domu? Profilaktyka i powikłania Czy w przypadku kociego kataru można zastosować domowe leczenie? Weterynarze nie zalecają walki z chorobą na własną rękę, bo nie jest to zwykłe przeziębienie, a „kocie wirusowe zakażenie górnych dróg oddechowych”. To choroba potencjalnie śmiertelna. Nieleczony właściwie koci katar powoduje powikłania w formie wtórnych infekcji bakteryjnych, a nawet śmierć. Kluczowa jest za to profilaktyka, szczepienie na koci katar. Przede wszystkim ostateczna i prawidłowa diagnoza, czy kot ma koci katar, może być postawiona jedynie przez weterynarza. Koci katar – profilaktyka i szczepienie O zabezpieczeniu przed kocim katarem warto pomyśleć też jeszcze przed kryciem, wykonując u kotki i kocura testy na obecność wirusów w organizmie; nawet bezobjawowe nosicielstwo może spowodować poronienie czy bezpłodność kotki bądź doprowadzić do zakażenia kociąt – zaleca Czy człowiek może zarazić się kocim katarem? Koci katar to choroba niegroźna dla człowieka. Właściciel zwierzęcia nie jest w stanie zarazić się tym wirusem. To choroba atakująca jedynie koty. Jeśli jednak nastąpi wtórna infekcja bakteryjna, kota należy izolować, by nie zagrażał innym gatunkom. Czym jest koci katar? Najważniejsze informacje o chorobie Źródło zdjęcia: Kot z kocim katarem/zdjęcie Fundacji Koci Pazur: Facebook/Fundacja Koci PazurZdrowie kota – jak uniknąć kociego kataru?: Pixabay/Юрий Сидоренко

Spis treści:1. Wszystko o kocim katarze2. Co wywołuje chorobę u kota?3. Jakie są objawy kociego kataru?4. Rozpoznanie kociego kataru5. Leczenie6. Jak ustrzec kota przed kocim katarem?7. Czy kichanie i katar zawsze oznaczają koci katar? Wszystko o kocim katarze Katar, szczególnie jesienią, u kotów, psów i ludzi nie jest rzadkością. Większość z nas słyszała o chorobie nazywanej kocim katarem, która występuje u kotowatych. Jednak nie wszyscy zdajemy sobie sprawę, jak poważna jest to jednostka chorobowa. Czym jest, jak się objawia i dla kogo jest szczególnie niebezpieczna? Co wywołuje chorobę u kota? Nazwa choroby – koci katar – wzięła się stąd, że głównym jej objawem jest po prostu katar. Niestety nie jest to jedyny objaw. Koci katar to, inaczej mówiąc, zapalenie górnych dróg oddechowych. To choroba polietiologiczna, co znaczy, że wywołana jest przez wiele czynników chorobotwórczych. Najważniejsze wirusy, które powodują tę chorobę, to koci herpeswirus (FHV) oraz koci kaliciwirus (FCV). Herpeswirus to wirus występujący na całym świecie wśród wszystkich kotów, zarówno tych domowych, jak i tych dziko żyjących. Bywa, że sam powoduje chorobę objawiającą się jako ostre zapalenie spojówek. Jednak najczęściej, wraz z innymi czynnikami chorobotwórczymi, wywołuje właśnie koci katar. Najważniejszą cechą infekcji herpeswirusowej jest to, że po przechorowaniu kot dożywotnio staje się nosicielem wirusa (jest to tzw. wirus latentny). Podobnie jak przy herpeswirusowej opryszczce wargowej u ludzi. Wystarczy niewielki spadek odporności, niektóre leki, zabieg chirurgiczny, a nawet stres, aby ponownie pojawiły się objawy choroby. Zakażenie górnych dróg oddechowych powodowane kaliciwirusem jest bardzo częste wśród kotów. W odróżnieniu od herpeswirusa jest on bardziej zmienny (często mutuje w środowisku), co oznacza, że istnieje wiele wariantów tego wirusa. Nie jest on latentny w organizmie, jednak cechuje go duża zjadliwość. Również sam jest w stanie wywołać chorobę – zwaną kaliciwirozą. Koci katar najczęściej powikłany jest dodatkowymi drobnoustrojami, takimi jak wirus syncytialny, reowirusy czy nawet wirus kociej białaczki. Dodatkowo chorobę mogą wikłać chlamydie, mykoplazmy, bakterie z grupy Bordetella bronchiseptica i inne. Jakie są objawy kociego kataru? Objawy choroby zależą od tego, jakie drobnoustroje ją wywołują, a dokładnie: który z wirusów dominuje i czy doszło do powikłania bakteryjnego. Większość chorych kotów ma zapalenie worka spojówkowego oraz ostre zapalenie jam nosowych, co w konsekwencji prowadzi do ich nieżytu. Choroba, w szczególności wywołana przez kaliciwirusa, objawiać się będzie dodatkowo zapaleniem jamy ustnej, owrzodzeniami języka oraz zapaleniem łuków podniebiennych lub gardła. Chory kot będzie osłabiony, smutny, apatyczny. Nierzadko wysoko gorączkuje. Najczęściej w wyniku silnej bolesności w jamie ustnej nie ma apetytu. Nie myje się ani nie ma chęci do jakiejkolwiek aktywności. Zapalenie oskrzeli i tchawicy oraz ciężkie zapalenie płuc to kolejny etap choroby. Objawy wtedy przypominają odkrztuszanie czy kaszel, niekiedy pojawiają się wymioty, oddech staje się płytki i świszczący. Niektóre koty charczą podczas oddychania lub mają duszności. W przypadku dominacji herpeswirusa objawy choroby będą koncentrować się głównie na spojówkach, powodując ich silne zapalenie oraz obrzęk. Może to doprowadzić do wrzodziejącego zapalenia rogówki, a nieleczone owrzodzenie nawet do wypływu i utraty gałki ocznej. W przypadku przebiegu kaliciwirozy może pojawić się naprzemienna, przejściowa kulawizna. Choroba najbardziej niebezpieczna jest dla kociąt. Są one szczególnie wrażliwe na zachorowanie, a przebieg choroby zazwyczaj jest u nich cięższy. Nieleczony koci katar może doprowadzić do licznych, ciężkich powikłań, takich jak np. utrata wzroku, a nawet do śmierci. Coraz częściej mówi się o zjadliwej, uogólnionej postaci kaliciwirozy, niebezpiecznej zarówno dla młodych, jak i starszych kotów. Śmiertelność tej postaci wynosi aż ok. 67%! Niestety, po przechorowaniu kociego kataru kot nie nabiera odporności. Jeśli w infekcji miał udział herpeswirus, choroba i objawy mogą powracać nawet co kilka miesięcy – już przy minimalnym spadku odporności. Choroba nie stanowi zagrożenia dla innych gatunków zwierząt ani dla ludzi. Rozpoznanie kociego kataru Diagnostyka choroby to przede wszystkim rozpoznanie na podstawie występujących objawów. Izolacja wirusów nie należy do prostych, jednak aktualnie możliwe są badania PCR lub RT-PCR pozwalające wykryć wirusa w wydzielinach czy na błonach śluzowych. Niestety mogą one dawać zafałszowane wyniki, dlatego nie można opierać się jedynie na nich. Pomocne są wymazy bakteryjne (z worka spojówkowego bądź jamy nosowej) wraz z antybiogramem, badanie morfologii oraz biochemii krwi. Niekiedy lekarz może zdecydować o konieczności wykonania RTG klatki piersiowej. Leczenie zależy przede wszystkim od dominujących objawów i ich stopnia zaawansowania. Przy ostrej i ciężkiej postaci choroby podstawą jest nawodnienie i ustabilizowanie pacjenta. Stosuje się leki przeciwgorączkowe, przeciwzapalne oraz immunostymulujące. Należy wdrożyć odpowiednie krople do oczu o działaniu przeciwzapalnym oraz antybiotyki o szerokim spektrum działania (jeśli choroba jest powikłana bakteryjnie). Na owrzodzenia jamy ustnej stosowane są odpowiednie leki miejscowe (maści, żele). Ważne jest regularne dokarmianie pacjenta oraz higiena i mycie okolic oczu i nosa. Niejednokrotnie ulgę kotu przynoszą odpowiednie inhalacje (z soli fizjologicznej czy majeranku) oraz odciąganie wydzieliny z jamy nosowej (np. dziecięcą gruszką). Coraz częściej mówi się o terapii bardziej celowanymi i specjalistycznymi preparatami immunostymulującymi – niestety dużo droższymi oraz o ograniczonym zasięgu – interferonem przy kaliciwirozie oraz poliprenylem w terapii herpeswirozy. Leczenie wdrożone w porę jest skuteczne, choć niekiedy długotrwałe. Najgorsze rokowania mają młode kotki, żyjące w złych warunkach sanitarnych i o nieznanym statusie immunologicznym (bez szczepień, nie wiadomo, czy wykarmione przez matkę etc.). Ważną informacją jest to, że nie da wyleczyć się zwierzęcia z latentnej infekcji herpeswirusem. Taki kot do końca życia będzie nosicielem zarazka. Choroba ta przenosi się bardzo łatwo – z wydzielinami z górnych dróg oddechowych, czyli drogą kropelkową. Wystarczy bezpośredni kontakt nawet z niewielką ilością wydzieliny np. ze spojówki, jam nosowych czy gardła chorego, aby kolejne koty się zaraziły. Możliwe jest też siewstwo z kałem i moczem. Rozsiewanie zarazków przez kota może trwać nawet przez kilka tygodni po tym, jak ustąpią objawy choroby. Literatura podaje, że herpeswirusa kot wydala około 3 tygodnie po aktywnej infekcji, kaliciwirusa może siać nawet latami. Wirusy te są szczególnie powszechne w miejscach o większym zagęszczeniu kotów, takich jak hodowle, schroniska, kocie hotele, czy wśród kotów bezdomnych. Dlatego zachorowania w dużych zagęszczeniach osobników są zdecydowanie częstsze. Nosicielami kaliciwirusa jest większość kotów z przewlekłym zapalaniem jamy ustnej, a herpeswirusem koty mogą być zarażone latentnie i rozsiewać go nawet przy nieznacznych objawach choroby. Stąd wirusy te są dużym i wciąż aktualnym problemem wśród kotowatych. Herpeswirus jest dość łatwy do zneutralizowania – wystarczą podstawowe środki do dezynfekcji. Jednak już w przypadku kaliciwirusa potrzeba specjalistycznych środków odkażających, gdyż wirus jest bardzo oporny. Łatwo go także przenieść na przedmiotach, ubraniach, butach, transporterku dla zwierząt etc., gdyż wirus ten pozostaje aktywny w temperaturze pokojowej nawet miesiąc! Pamiętajmy także, aby chorego kota izolować od zdrowych. Powinien przebywać w odosobnieniu, mieć swoją miseczkę, kuwetę, osobne posłanie i zabawki. Również opiekun powinien przestrzegać higieny, aby nie przenieść zarazka na inne zwierzęta w domu. Jak ustrzec kota przed kocim katarem? W profilaktyce kociego kataru najważniejsze są szczepienia ochronne – szczepienie przeciwko herpeswirusowi oraz kaliciwirusowi są w podstawowym programie szczepień dla kociąt. Pierwsze szczepienie powinno mieć miejsce już między 9 a 12 tygodniem życia. Kolejne w odstępach 3-4 tygodniowych. W sumie podawane są 2 lub 3 dawki, w zależności od statusu immunologicznego kota i jego matki. Szczepienia przypominające przeprowadza się w zależności od ryzyka zachorowania kota – co rok lub co 3 lata. Dłuższą przerwę można zastosować u kotów niewychodzących i żyjących w pojedynkę. Istotne jest, że szczepienia te nie zabezpieczają w 100% przed pojawieniem się kociego kataru, jednak minimalizują jego objawy. Bardzo ważna w profilaktyce szerzenia się chorób jest także izolacja nowo przybyłych kotów zarówno w domach, jak i w schroniskach czy hodowlach. Zalecany czas izolowania to 3 tygodnie, nawet jeśli nic nie wskazuje na aktywną infekcję. Dodatkowo u kotów, które są zarażone herpeswirusem i miewają cykliczne spadki odporności wraz z objawami choroby, warto w domowych warunkach stosować odpowiednią, pełnowartościową dietę, suplementy podnoszące odporność (takie jak beta-glukany czy lizyna), pilnować, aby kot nie był narażony na gwałtowne zmiany temperatury czy na stres. Takie postępowanie może pozwolić nam uniknąć kolejnej choroby u kotka. Czy kichanie i katar zawsze oznaczają koci katar? Nie zawsze, ale nie można tego wykluczyć gołym okiem. Jeżeli jesteś właścicielem młodego kota – poniżej pierwszego roku życia, nie powinieneś bagatelizować żadnych objawów. Zaropiale oczko, spadek apetytu, posmutnienie czy kichanie mogą już świadczyć o rozwijającej się infekcji wirusowej. Jeśli masz starszego kota z podobnymi objawami – możliwe, że przechodzi on koci katar, ale objawy choroby są zdecydowanie słabsze. Jednak warto pokazać futrzaka lekarzowi weterynarii, aby sprawdził, jak bardzo zaawansowana jest infekcja i czy należy wdrożyć leki. Nieżyt jamy nosowej czy wypływ w jamy spojówek nie oznacza od razu kociego kataru. Istnieje szereg chorób objawiających się w ten sposób i tylko lekarz, w oparciu o badanie kliniczne oraz badania dodatkowe, jest w stanie postawić właściwą diagnozę. Koty, podobnie jak my, chorują na przykład na grypę, mogą być po prostu przeziębione czy mieć bakteryjnie zapalenie górnych dróg oddechowych etc. Nierzadko zdarza się, że do jamy nosowej czy do oka wpada ciało obce (np. źdźbło trawy), co również będzie wywoływało podobne objawy. Część kotów może charczeć i mieć problemy z oddychaniem także z powodu polipa umiejscowionego w nosogardzieli. U młodych kociaków często dochodzi do urazów rogówki, co również może objawiać się zaczerwienieniem oka, mrużeniem powiek i wysiękiem. U kotów także diagnozuje się chlamydiozę, objawiającą się przewlekłym zapaleniem spojówek. Ta choroba może być mylona z herpeswirusowym zapaleniem. Jak widać, potencjalnych przyczyn objawów jest wiele, dlatego tak ważna jest wizyta u specjalisty. Nazwa „koci katar” nie brzmi tak groźnie, jak powinna. Choroba jest poważna, a każdy właściciel kota powinien mieć podstawową wiedzę na jej temat, gdyż wirusy czyhają dosłownie wszędzie. Wszelkie objawy u młodego kotka – takie jak zaropiałe oczko, spadek apetytu, posmutnienie czy kichanie – nie powinny być lekceważone. A już w szczególności, gdy kot nie przeszedł podstawowych szczepień profilaktycznych. Małgorzata Glema, lekarz weterynarii

Koci katar – zakażenie Do zakażenia kocim katarem zazwyczaj dochodzi w wyniku kontaktu zdrowego kota z kotem chorym, ale również z otoczeniem, w którym ten kot przebywał – czyli tam, gdzie pozostały wirusy. Za pojawienie się choroby odpowiadają dwa różne wirusy: herpeswirus kotów typu 1 (FHV-1); kaliciwirus kotów (FCV-1). Zazwyczaj to, jaki wirus jest odpowiedzialny za konkretną chorobę, widać już po objawach, które daje koci katar – o tym za chwilę. Największe zagrożenie, zwłaszcza zakażeniem spowodowanym przez kaliciwirusa, dotyczy dużych skupisk kocich. Mogą to być zarówno schroniska, gdzie odporność kotów jest obniżona z uwagi na warunki czy stres, ale również hodowle, jeśli np. zdrowy osobnik zarazi się na wystawie i stanie się źródłem zakażeń wtórnych u zwierząt starszych, kociąt czy kotek w okresie ciąży i można się spodziewać, koty z aktywnych zakażeniem po prostu kichają, co powoduje rozsiewanie wirusów w otoczeniu. Niemniej jednak koty będące nosicielami zarazków, a które nie przechodzą aktualnie choroby, również mogą zarażać w kontakcie bezpośrednim. Koci katar – objawy Objawy w przypadku FHV-1 to zazwyczaj stany zapalne górnych dróg oddechowych – dokładnie w miejscu, gdzie wirus miał kontakt z błoną śluzową. W przypadku FCV-1 dochodzi dodatkowo do owrzodzeń w jamie ustnej kota, najczęściej na języku czy wargach, co powoduje niechęć do jedzenia. Pogarsza to stan ogólny kota, jako że zniechęca go do przyjmowania posiłków i picia wody, przez co niezbędne jest podawanie jednak nie wszystkie objawy, które pojawiają się u kotów, gdy atakuje je katar koci. Podstawowymi objawami, które dotyczą obu rodzajów wirusów, są kichanie, wypływ z nosa, obfite ślinienie się pianą, łzawienie oczu oraz zapalenie rogówek z postępującymi owrzodzeniami w razie zbyt późnego rozpoczęcia leczenia. Z czasem pojawia się też kaszel, który jest efektem spływającej go gardła wydzieliny. To objawy szczególnie groźne, bo nie tylko wyniszczają organizm i świadczą o toczącej się infekcji, ale również mogą prowadzić do całkowitej utraty wzroku, również z powodu konieczności usunięcia gałek tego zauważa się też inne oznaki tego, że zwierzę atakuje koci katar. Objawy te to utrata apetytu, apatia, osłabienie, szybka utrata wagi. Warto też wiedzieć, że nieleczony katar koci wykazuje dużą skłonność do powikłań w formie wtórnych infekcji bakteryjnych. W takim przypadku koty najczęściej atakują takie bakterie, jak np. chlamydia, powodując utrudniające dojście do zdrowia schorzenia. Koci katar – leczenie Z uwagi na wirusowy charakter, jaki przyjmuje koci katar, leczenie we wczesnym stadium może nie obejmować antybiotykoterapii. W takim przypadku lekarz weterynarii zaleca przede wszystkim leki przeciwzapalne, które redukują stan zapalny w kocim organizmie. W większości przypadków stosuje się też krople do oczu, jako że choroba powoduje wysięk z oczu oraz infekcje rogówki. W trakcie terapii bądź tuż po niej wprowadza się preparaty stymulujące odporność, których zadaniem jest wsparcie układu immunologicznego w radzeniu sobie z przemijającą infekcją. Zazwyczaj tego rodzaju leczenie kociego kataru jest skuteczne i przypadku, gdy infekcja trwała dłużej, istnieje niejednokrotnie konieczność wprowadzenia dodatkowych preparatów terapeutycznych. Podstawą w takim przypadku jest antybiotykoterapia, dobierana według posiewu do bakterii, które wystąpiły w zakażeniach wtórnych. Dodatkowo, według potrzeb stosuje się leczenie objawowe, np. przeciwdziałające jest, aby na czas leczenia zapewnić kotu spokojne i bezpieczne miejsce, jako że stres może spowalniać postęp terapii. W przypadku owrzodzeń w obrębie jamy ustnej konieczne jest wprowadzenie kotu pokarmów płynnych i półpłynnych, które będą możliwe do zjedzenia. We wczesnym stadium leczenia poważnych stanów kociego kataru może być konieczne odżywianie pozajelitowe, np. w formie kroplówek. Koci katar – domowe leczenie Nie istnieje możliwość, aby leczyć koci katar domowymi sposobami. Choroba jest groźna dla kotów i bez leczenia może prowadzić nawet do trwałych niepełnosprawności czy śmierci. Trwały badania nad podawaniem L-lizyny w formie wspierania terapii, jednakże ich efekty pokazują, że jest to wsparcia nieskuteczne, a w niektórych przypadkach nasilające przebieg choroby. W domu możemy katar koci jedynie zwalczać na poziomie zapewnienia kotu spokojnego miejsca oraz wartościowego pożywienia. Koci katar – profilaktyka Aby katar koci nie dotknął naszego kota, niezbędne jest dbanie o właściwą profilaktykę. Koty powinny być przede wszystkim szczepione przeciwko kociemu katarowi – jest to jeden z najprostszych sposobów zapobiegania chorobie oraz łagodzeniu jej przebiegu, co znacznie ułatwia wyleczenie. Oczywiście, to nie przypadku posiadania hodowli niezbędne jest chronienie zwłaszcza miotów kociąt przed kontaktem z wirusem. Warto zwierzęta izolować od potencjalnych źródeł wirusów, np. ograniczać kontakt z kotami wychodzącymi czy jeżdżącymi na wystawy, a także zamawiać wizyty szczepienne do domu, zamiast zabierać miot do gabinetu weterynaryjnego. To szczególnie istotne, bo zakażenie u kociąt przebiega gwałtownie i jest groźniejsze w skutkach niż choroba dorosłego osobnika. O zabezpieczeniu przed kocim katarem warto pomyśleć też jeszcze przed kryciem, wykonując u kotki i kocura testy na obecność wirusów w organizmie; nawet bezobjawowe nosicielstwo może spowodować poronienie czy bezpłodność kotki bądź doprowadzić do zakażenia przypadku posiadania własnych kotów i pracy z bezdomnymi, np. w schronisku, warto zadbać o posiadanie odzieży wymiennej, aby nie przenieść wirusów do środowiska domowego. W razie prowadzenia domu tymczasowego dobrze jest izolować nowo wprowadzone koty tak, aby zwierzęta nie miały dostępu do rezydentów; wskazana jest również zwiększona higiena. Koci katar a człowiek Kot chorujący na katar koci nie jest w stanie zarazić człowieka. Jest to choroba o przebiegu i rozwoju charakterystycznym tylko dla tego gatunku. Koci katar a inne zwierzęta Koci katar jest schorzeniem dotykającym wyłącznie koty, dlatego np. króliki czy psy nie są w stanie zarazić się tą chorobą. W przypadku, gdy leczenie jest nieskuteczne albo wprowadzone za późno i doszło do wtórnej infekcji bakteryjnej, należy izolować chore zwierzę i przeprowadzić dezynfekcję. Bakterie mogą bowiem przenosić się między gatunkami.

Każdy opiekun kota chce, by jego zwierzę cieszyło się dobrym zdrowiem. Czasem jednak, mimo odpowiedniej opieki, pupil może zacząć chorować. Koty, podobnie jak ludzie, zmagają się np. ze schorzeniami okulistycznymi. Choroby oczu u kota mogą mieć naprawdę poważne konsekwencje dla zdrowia i samopoczucia zwierzaka. Warto więc wiedzieć czym się objawiają, aby odpowiednio wcześnie zapewnić swojemu pupilowi kontrolę weterynarza i odpowiednie leczenie. Choroby oczu u kota to, podobnie jak w naszym przypadku, zapalenie spojówek lub rogówki, koty cierpią również z powodu jaskry i zaćmy. Warto mieć również świadomość, że fakt, iż kot ma chore oczy, może być też związany z czymś innym. Wiele częstych schorzeń daje bowiem objawy okulistyczne. Przyjrzyjmy się im nieco bliżej!Koci katar, czyli choroby oczu u małego kotaKiedy myślimy o chorobach oczu u kota, wiele osób od razu przypomni sobie często spotykane u małych kotków zaropiałe, zaklejone oczy. Ich przyczyną jest choroba zwana kocim katarem, która dotyka najczęściej właśnie młode osobniki, których układ odpornościowy nie jest jeszcze całkowicie rozwinięty i dojrzały. Koci katar, choć jego nazwa brzmi stosunkowo niegroźnie, jest poważną chorobą wywoływaną przez wirusy FHV–1 i FCV–1. Choroba ta, poza łzawieniem i ropieniem oczu, objawia się również kichaniem, wodnistym katarem oraz kaszlem. Aby jej uniknąć, młode zwierzę powinno zostać zaszczepione w 9 oraz 12 tygodniu życia. Jeśli zaś zauważymy takie objawy u swojego zwierzęcia – nie powinniśmy czekać. Chore oczy kota trzeba leczyć odpowiednio dobraną antybiotykoterapią oraz stosować krople do oczu. W przeciwnym razie może dojść do konieczności amputacji gałek ocznych. Co więcej, nieleczony koci katar jest schorzeniem, które może doprowadzić do śmierci zwierzęcia. Jaskra u kotaTo choroba, która dotyka w szczególności koty w starszym wieku. Ta choroba oczu u kota nie objawia się bolesnością czy wyciekami. Objawami, które świadczą o jej wystąpieniu, jest powiększenie oka, rozszerzone trwale źrenice czy zmiana koloru oka. Jeśli zauważymy takie zmiany u naszego kota, należy skonsultować się z weterynarzem, który zastosuje leczenie polegające na stosowaniu przeciwzapalnych oraz przeciwjaskrowych kropli do zaćmaOna również jest chorobą, która dotyka starsze osobniki. Jej widocznym objawem jest zmętnienie soczewki oka. Co ważne, zmiana ta nie musi dotykać całego oka, ale pojawiać się jedynie na fragmencie oka. Jaskra wymaga leczenia, ponieważ stopniowo ogranicza możliwość leczenia, doprowadzając do całkowitej utraty wzroku. Jaskrę u kota leczy się najczęściej operacyjnie, istnieje jednak również możliwość spowalniania jej przebiegu przez stosowanie kropli do oczu. Zapalenie spojówek u kotaTo zdecydowanie jedna z częściej występujących chorób oczu u kota. Może być spowodowana przez szereg czynników, wśród których wymienić możemy między innymi wirusy, bakterie, uszkodzenia mechaniczne, ale również alergie i nowotwory. Dlatego też, chcąc skutecznie leczyć zapalenie spojówek u kota, konieczna jest dokładna diagnostyka, która pozwoli nam na poznanie przyczyny problemu. W przeciwnym razie stan zapalny w oczach zwierzęcia będzie nawracał. Zapalenie spojówek leczy się za pomocą kropli przeciwzapalnych oraz (w przypadku infekcji bakteryjnej) antybiotyków. Mechaniczne uszkodzenia i urazyKoty są zwierzętami bardzo ciekawskimi, które chętnie wspinają się, szukają kryjówek czy polują. Nietrudno więc o uraz kociego oka, szczególnie w przypadku kotów wychodzących. Jeśli widzimy, że oko kota jest załzawione, podrażnione, a kot dotyka jego okolic łapką, może oznaczać to zarówno obecność ciała obcego, jak i uraz. Jeśli ciało obce nie jest widoczne, należy udać się do weterynarza, który usunie je, a w przypadku urazu przepisze nam również leki przeciwzapalne oraz zmniejszające ból. Chore oczy u kota – o czym warto pamiętać?Wielu opiekunów kotów, gdy zauważy niepokojące objawy dotyczące oczu swojego pupila, stara się mu pomóc na własną rękę. Wciąż popularne są mity mówiące chociażby o tym, by przemywać oczy kota wyciągiem ze świetlika lub rumianku. Warto wyraźnie podkreślić, że nie jest to dobrym pomysłem. Leczenie chorób oczu u kota wymaga bowiem zastosowania dopasowanych antybiotyków oraz substancji więcej, rumianek ma właściwości wysuszające, przez co może jeszcze bardziej podrażniać oczy oraz błony śluzowe. Odpowiedź na pytanie, czym przemywać chore oczy kota, jest więc prosta – lekami, które przepisze weterynarz. Jedynie w przypadku widocznego ciała obcego możemy wykorzystać roztwór soli fizjologicznej w celu jego usunięcia. Jeśli jednak okaże się nieskuteczny – konieczna jest interwencja lekarza. PodsumowanieChore oczy u kota to poważny problem, którego nie należy lekceważyć. Choroby mogą powodować nie tylko dolegliwości bólowe, ale również doprowadzić do ślepoty, a nawet śmierci zwierzęcia (jak w przypadku kociego kataru). Jeśli więc zauważymy niepokojące zachowanie lub zmiany w wyglądzie oczu kota, nie powinniśmy zwlekać z wizytą u weterynarza.

Wszystkie kategorie Kategorie Alergia ArtykuĹ‚y higieniczne i opatrunkowe BĂłl i gorÄ…czka Choroby serca i krÄ…ĹĽenia ChroĹ„ siÄ™ przed wirusami CiÄ…ĹĽa i macierzyĹ„stwo Cukrzyca Dziecko Hemoroidy Higiena jamy ustnej Homeopatia Kosmetyki i dermokosmetyki Leki na receptÄ™ NowoĹ›ci Oczy i uszy Odchudzanie OdpornoĹ›Ä‡ Problemy skĂłrne PrzeziÄ™bienie i grypa RzuÄ‡ palenie Seks i zdrowie intymne SprzÄ™t ortopedyczny Sen, stres i poprawa nastroju SprzÄ™t medyczny i akcesoria Stawy, Reumatyzm, Osteoporoza Testy diagnostyczne Trawienie i problemy pokarmowe UkĹ‚ad moczowy Witaminy i mineraĹ‚y WĹ‚osy, skĂłra, paznokcie Zestawy produktowe Ĺ»ywnoĹ›Ä‡ Zdrowe nogi i stopy Lato w Apteline Moja apteka Wybierz aptekÄ™ Moja apteka {{ {{ {{ Pomoc Najlepiej dopasowane produkty Najlepiej dopasowane produkty Wszystkie kategorie Alergia ArtykuĹ‚y higieniczne i opatrunkowe BĂłl i gorÄ…czka Choroby serca i krÄ…ĹĽenia ChroĹ„ siÄ™ przed wirusami CiÄ…ĹĽa i macierzyĹ„stwo Cukrzyca Dziecko Hemoroidy Higiena jamy ustnej Homeopatia Kosmetyki i dermokosmetyki Leki na receptÄ™ NowoĹ›ci Oczy i uszy Odchudzanie OdpornoĹ›Ä‡ Problemy skĂłrne PrzeziÄ™bienie i grypa RzuÄ‡ palenie Seks i zdrowie intymne SprzÄ™t ortopedyczny Sen, stres i poprawa nastroju SprzÄ™t medyczny i akcesoria Stawy, Reumatyzm, Osteoporoza Testy diagnostyczne Trawienie i problemy pokarmowe UkĹ‚ad moczowy Witaminy i mineraĹ‚y WĹ‚osy, skĂłra, paznokcie Zestawy produktowe Ĺ»ywnoĹ›Ä‡ Zdrowe nogi i stopy Lato w Apteline ProbiotykiWitaminy i mineraĹ‚yLeki na receptÄ™Lato w Apteline Kategorie Probiotyki Witaminy i mineraĹ‚yWitaminy i mineraĹ‚yZestawy witamin i mineraĹ‚ĂłwWitamina BWitamina CWitamina D3Witamina EWitaminy dla kobiet w ciÄ…ĹĽy i matek karmiÄ…cychWitaminy dla dzieciWitaminy dla seniorĂłwPreparaty z magnezemPreparaty z potasemPreparaty z wapniemPamiÄ™Ä‡ i koncentracjaPamiÄ™Ä‡ i koncentracjaPoprawa koncentracjiPoprawa pamiÄ™ciZwiÄ™kszanie energiiPreparaty wzmacniajÄ…ceSuplementy na zmÄ™czenieNa kacaElektrolity Leki na receptÄ™Leki na receptÄ™PrzewĂłd pokarmowy i metabolizmPrzewĂłd pokarmowy i metabolizmPreparaty stomatologicznePreparaty stomatologicznePreparaty na prĂłchnicÄ™Ĺšrodki do dezynfekcji jamy ustnejLeki stosowane w zaburzeniach wydzielania soku ĹĽoĹ‚Ä…dkowegoLeki stosowane w zaburzeniach wydzielania soku ĹĽoĹ‚Ä…dkowegoLeki na wrzody ĹĽoĹ‚Ä…dka i refluksLeki na zakaĹĽenie Helicobacter pyloriLeki przeciwzapalne stosowane w chorobach przewodu pokarmowegoLeki stosowane w zaburzeniach przewodu pokarmowegoLeki stosowane w chorobach drĂłg ĹĽĂłĹ‚ciowychLeki stosowane w chorobach wÄ…trobyLeki pobudzajÄ…ce perystaltykÄ™Leki przeczyszczajÄ…ceLeki na biegunkÄ™Leki stosowane w zakaĹĽeniach przewodu pokarmowegoPreparaty nawadniajÄ…ceLeki przeciwwymiotne i przeciw nudnoĹ›ciomEnzymy trawienneLeki na otyĹ‚oĹ›Ä‡Leki anaboliczneLeki stosowane w zaburzeniach metabolizmuLeki na cukrzycÄ™WitaminyMineraĹ‚yLeki wzmacniajÄ…ceKrew i ukĹ‚ad krwiotwĂłrczyKrew i ukĹ‚ad krwiotwĂłrczyLeki przeciwzakrzepoweLeki przeciwkrwotocznePreparaty stosowane w niedokrwistoĹ›ciPĹ‚yny infuzyjnePreparaty uzupeĹ‚niajÄ…ce do plynĂłw do infuzji UkĹ‚ad sercowo-naczyniowyUkĹ‚ad sercowo-naczyniowyLeki na serceLeki na nadciĹ›nienieLeki na cholesterol i trĂłjglicerydyLeki rozszerzajÄ…ce naczynia obwodoweLeki ochraniajÄ…ce Ĺ›cianÄ™ naczyĹ„ krwionoĹ›nychAntagonisty kanaĹ‚u wapniowegoDiuretyki Preparaty na hemoroidy Leki na ĹĽylakiDermatologiaDermatologiaLeki dermatologiczneLeki na grzybicÄ™Leki stosowane w leczeniu ran i owrzodzeĹ„Preparaty miejscowo znieczulajÄ…ceLeki na Ĺ‚uszczycÄ™Antybiotyki ChemioterapeutykiLeki przeciwwirusoweKortykosteroidyĹšrodki antyseptyczne i dezynfekujÄ…ceLeki na trÄ…dzikPreparaty na brodawki i kurzajkiUkĹ‚ad moczowo-pĹ‚ciowy i hormony pĹ‚cioweUkĹ‚ad moczowo-pĹ‚ciowy i hormony pĹ‚cioweAntybiotyki ginekologiczneGinekologiczne leki przeciwzakaĹşne i antyseptyczneĹšrodki antykoncepcyjneĹšrodki antykoncepcyjneDomaciczne Ĺ›rodki antykoncepcyjneDopochwowe Ĺ›rodki antykoncepcyjneHormony pĹ‚ciowe i modulatory ukĹ‚adu pĹ‚ciowegoInhibitory prolaktynyLeki urologiczneLeki na zaburzenia erekcjiLeki stosowane w rozroĹ›cie gruczoĹ‚u krokowegoLeki hormonalne (bez hormonĂłw pĹ‚ciowych)Leki hormonalne (bez hormonĂłw pĹ‚ciowych)Leki stosowane w chorobach tarczycyLeki stosowane w chorobach tarczycyLeki stosowane w niedoczynnoĹ›ci tarczycyLeki stosowane w nadczynnoĹ›ci tarczycyPreparaty joduHormony trzustkiLeki wplywajÄ…ce na rĂłwnowagÄ™ wapniowÄ… Leki stosowane w zakaĹĽeniachLeki stosowane w zakaĹĽeniachLeki przeciwbakteryjneLeki przeciwgrzybiczeLeki przeciwwirusoweSurowice i immunoglobulinySzczepionkiLeki przeciwnowotworowe i immunomodulujÄ…ceUkĹ‚ad miÄ™Ĺ›niowo-szkieletowyUkĹ‚ad miÄ™Ĺ›niowo-szkieletowyLeki przeciwzapalne i przeciwreumatyczneLeki do stosowania miejscowego w bĂłlach stawĂłw i miÄ™Ĺ›niLeki zwiotczajÄ…ce miÄ™Ĺ›nieLeki przeciw dnie moczanowejLeki stosowane w chorobach ukĹ‚adu kostnegoLeki stosowane w zaburzeniach ukĹ‚adu miÄ™Ĺ›niowo-szkieletowegoUkĹ‚ad nerwowyUkĹ‚ad nerwowyLeki przeciwbĂłlowe i przeciwgorÄ…czkoweLeki przeciwmigrenoweLeki znieczulajÄ…ceOpioidyLeki na depresjÄ™Leki nasenne i uspokajajÄ…ceLeki przeciwlÄ™kowe Leki przeciwpadaczkoweLeki stosowane w chorobie ParkinsonaLeki psychostymulujÄ…ce i nootropoweLeki wpĹ‚ywajÄ…ce na ukĹ‚ad nerwowyLeki stosowane w leczeniu uzaleĹĽnieĹ„Preparaty stosowane w zawrotach gĹ‚owyLeki i Ĺ›rodki przeciwpasoĹĽytniczeLeki i Ĺ›rodki przeciwpasoĹĽytniczeLeki przeciwpasoĹĽytniczeĹšrodki przeciwpasoĹĽytniczeLeki przeciwpierwotniakowe Leki przeciwmalaryczneUkĹ‚ad oddechowyUkĹ‚ad oddechowyLeki stosowane w chorobach nosaLeki zmniejszajÄ…ce obrzÄ™k bĹ‚ony Ĺ›luzowej nosa Leki sterydowe udroĹĽniajÄ…ce nosLeki na gardĹ‚oLeki stosowane w chorobach obturacyjnych pĹ‚ucLeki mukolityczneLeki na kaszelLeki przeciwhistaminoweNarzÄ…dy zmysĹ‚ĂłwNarzÄ…dy zmysĹ‚ĂłwLeki do oczuLeki do uszuRĂłĹĽneRĂłĹĽneAlergenyĹšrodki lecznicze Leki stosowane w leczeniu hiperkaliemii i hiperfosfatemiiInne produkty terapeutycznePreparaty ĹĽywieniowe Lato w AptelineLato w AptelineKomary i kleszczeZdrowe nogi i stopyRegeneracja wĹ‚osĂłwWakacyjna apteczkaOpalanie AlergiaAlergiaKatar siennyLeki przeciwalergiczne doustneAlergia pokarmowaAlergia skĂłrnaInhalatoryKrople do oczuTesty alergiczneArtykuĹ‚y higieniczne i opatrunkoweArtykuĹ‚y higieniczne i opatrunkoweApteczkiBandaĹĽeDezynfekcja ranDezynfekcja rÄ…k i powierzchni GazaKompresyMajtki higieniczneOpatrunkiOpatrunkiOpatrunki alginianoweOpatrunki folioweOpatrunki hydrokoloidoweOpatrunki hydroĹĽeloweOpatrunki na bliznyOpatrunki piankoweOpatrunki siatkoweOpatrunki z chlorheksydynÄ…Opatrunki ze srebremPozostaĹ‚ePieluchomajtki i wkĹ‚ady chĹ‚onnePlastryPlastryPlastry opatrunkowePlastry bez opatrunkuPlastry dla dzieciPlastry na odciskiPlastry na pÄ™cherzePlastry do zamykania ranPodpaski, tampony i wkĹ‚adki higieniczneRÄ™kawice jednorazoweWata i wacikiBĂłl i gorÄ…czkaBĂłl i gorÄ…czkaBĂłl gardĹ‚aBĂłl gĹ‚owyBĂłl zatokBĂłl zÄ™baBĂłle menstruacyjneBĂłle miÄ™Ĺ›niowe i stawoweDla dzieciGorÄ…czkaMigrenaChoroby serca i krÄ…ĹĽeniaChoroby serca i krÄ…ĹĽeniaAnemiaCholesterol i miaĹĽdĹĽycaCiĹ›nieniomierzeWzmocnienie sercaZakrzepyChroĹ„ siÄ™ przed wirusamiChroĹ„ siÄ™ przed wirusamiApteczka na przeziÄ™bieniePĹ‚yny i ĹĽele do dezynfekcjiLeki przeciwgorÄ…czkoweOdpornoĹ›Ä‡Maseczki ochronne RÄ™kawice jednorazoweTermometry Leki przeciwwirusowe CiÄ…ĹĽa i macierzyĹ„stwoCiÄ…ĹĽa i macierzyĹ„stwoSuplementy dla kobiet w ciÄ…ĹĽySuplementy dla karmiÄ…cych mamHerbaty i preparaty laktacyjneWkĹ‚adki laktacyjne i osĹ‚onki na piersiLaktatoryKosmetyki do higieny intymnejKosmetyki do pielÄ™gnacji biustuKosmetyki przeciw rozstÄ™pomMajtki i wkĹ‚ady poporodowePasy poporodowePielÄ™gnacja blizn poporodowychPreparaty na opuchniÄ™te nogiCukrzycaCukrzycaGlukometryPaski do glukometrĂłwLancetyNakĹ‚uwaczePĹ‚yny kontrolnePrzygotowanie do pomiaruStrzykawki insulinowe i igĹ‚y do penĂłwKosmetyki dla diabetykaKosmetyki dla diabetykaCiaĹ‚oStopy i dĹ‚onieTwarzGlukoza, sĹ‚odziki i suplementy na poziom cukruGlukoza, sĹ‚odziki i suplementy na poziom cukruGlukozaNa poziom cukruSĹ‚odzikiWitaminy i mineraĹ‚y dla diabetykĂłwPowikĹ‚ania cukrzycyPowikĹ‚ania cukrzycyNeuropatia cukrzycowaRetinopatia cukrzycowaStopa cukrzycowaStopa cukrzycowaOpatrunki na trudnogojÄ…ce siÄ™ ranyRegeneracja ran PodkolanĂłwki dla diabetykĂłwSkarpety dla diabetykĂłwAkcesoriaAkcesoriaOpaskiPojemniki na insulinÄ™DzieckoDzieckoAkcesoria pielÄ™gnacyjne dla dzieciAkcesoria pielÄ™gnacyjne dla dzieciChusteczki pielÄ™gnacyjneHigiena nosaPielÄ™gnacja paznokci u dzieciPielÄ™gnacja pÄ™pkaPielÄ™gnacja uszuPielÄ™gnacja wĹ‚osĂłwPielÄ™gnacja zÄ™bĂłw u dzieciPodkĹ‚ady higieniczneTermometry dla dzieciButelki i smoczkiButelki i smoczkiButelki do karmieniaSmoczki do butelekGrzechotki i gryzakiKosmetyki dla dzieciKosmetyki dla dzieciBalsamy i mleczka do ciaĹ‚aKosmetyki do pupy dzieckaKosmetyki przeciwsĹ‚oneczne dla dzieciKremy do twarzy i ciaĹ‚aOliwki dla dzieciPasty do zÄ™bĂłwProdukty dla atopikĂłwPĹ‚yny do kÄ…pieliSzampony do wĹ‚osĂłwZasypkiPieluszkiSmoczki do uspokajaniaZdrowie dzieciZdrowie dzieciAfty, pleĹ›niawkiApetytAstma i alergiaBiegunkaBĂłl i gorÄ…czkaCiemieniuchaGardĹ‚oKaszelKatarKolki dzieciÄ™ceMultiwitaminy dla dzieciOdparzenia pieluszkoweOdpornoĹ›Ä‡Probiotyki i synbiotykiPrzeziÄ™bienie i grypaSkaleczenia i ranyUkĹ‚ad moczowyUlewanie i refluksWapĹ„ dla dzieciWitamina D i KZÄ…bkowanieZaparciaĹ»ywnoĹ›Ä‡ dla dzieciĹ»ywnoĹ›Ä‡ dla dzieciHerbatyMleko modyfikowanePreparaty odĹĽywczeHemoroidyHigiena jamy ustnejHigiena jamy ustnejNici dentystyczne i czyĹ›cikiPasty do zÄ™bĂłwPĹ‚yny do pĹ‚ukaniaPreparaty do protezSzczoteczki do zÄ™bĂłwĹšwieĹĽy oddechWybielanie zÄ™bĂłwAfty i choroby dziÄ…seĹ‚PrĂłchnicaHomeopatiaKosmetyki i dermokosmetykiKosmetyki i dermokosmetykiDermokosmetykiDermokosmetykiAllercoAtoperal AveneAveneCicalfateEau TermaleSunsimedXeraCalm PLUSCERA PLUSCERA+ AntiagingCERA+ BABY SolutionCERA+ SolutionsOchrona przed sĹ‚oĹ„cemCeraVeCetaphilDermenaDexerylDr Irena ErisDucrayElodermEmoliumEmotopicFloslekFloslekFloslek LaboratoriumFloslek PharmaInstitut EsthedermIwostinIwostinBalanceCapillinPurritinRosacinSolecrinPure BalanceLa Roche-PosayLa Roche-PosayCicaplastEffaclarLipikarLatopicMedidermOilatum BabyOillanPharmacerisPharmacerisPharmaceris APharmaceris DSPharmaceris FPharmaceris G RegenovumPharmaceris HPharmaceris MPharmaceris NPharmaceris PPharmaceris RPharmaceris SPharmaceris TPharmaceris WPhysiogelPilomaxRedBlockerRegenerumVichyVichyLiftactivNeovadiolDercosMakijaĹĽOpalanieOpalanieFiltry SPF 20-30Filtry SPF 40-50+Po opalaniuNa oparzenia sĹ‚oneczneSuplementy na opalaniePielÄ™gnacja ciaĹ‚aPielÄ™gnacja rÄ…kPielÄ™gnacja stĂłpPielÄ™gnacja twarzyPielÄ™gnacja wĹ‚osĂłwNowoĹ›ciOczy i uszyOczy i uszyHigiena uszuOkularyKrople do oczuPĹ‚yny do soczewekSuplementy wzmacniajÄ…ce wzrokSzumy uszneZapalenie uchaĹ»ele i chusteczki do powiekOdchudzanieOdchudzanieBĹ‚onnikOczyszczaniePreparaty hamujÄ…ce apetytPreparaty wieloskĹ‚adnikoweSpalacze tĹ‚uszczuUsuwanie nadmiaru wodyOdpornoĹ›Ä‡OdpornoĹ›Ä‡TranZioĹ‚aPreparaty z czosnkiemPreparaty z witaminÄ… CPozostaĹ‚e suplementyProblemy skĂłrneProblemy skĂłrneAZS i skĂłra alergicznaAZS i skĂłra alergicznaKosmetyki dla alergikĂłwPĹ‚yny do kÄ…pieliPreparaty doustneSzampony do wĹ‚osĂłwBlizny i rozstÄ™pyCellulitGrzybicaKurzajki i odciskiĹupieĹĽ i Ĺ‚uszczycaNadmierne pocenieOdparzenia i odleĹĽynyOparzenia i odmroĹĽeniaOpryszczkaOspaOtarcia i pÄ™cherzeTrÄ…dzik i wypryskiTrÄ…dzik i wypryskiTabletki na trÄ…dzikPĹ‚yny do cery trÄ…dzikowejMydĹ‚a i ĹĽele antybakteryjneZioĹ‚a na trÄ…dzikMaĹ›ci na trÄ…dzikKremy do cery trÄ…dzikowejĹ»ele punktoweUkÄ…szenia i preparaty na owadyUkÄ…szenia i preparaty na owadyBezpieczne usuwanie kleszczyPo ukÄ…szeniuPreparaty przeciw owadomWszawica i Ĺ›wierzbZajadyPrzeziÄ™bienie i grypaPrzeziÄ™bienie i grypaWieloskĹ‚adnikowe leki na grypÄ™ i przeziÄ™bienieBĂłl gardĹ‚a i chrypkaKatarGorÄ…czkaInhalacjeInhalacjeNaturalne olejki eteryczne PĹ‚yny i roztwory do inhalacjiPlastry na katarMaĹ›ci na katarInhalatoryKaszel mokryKaszel suchyLeki przeciwwirusowePreparaty wspomagajÄ…ceZapalenie uchaZapalenie zatokRzuÄ‡ palenieRzuÄ‡ palenieGumy nikotynowePastylki do ssaniaPlastrySprayeTabletkiSeks i zdrowie intymneSeks i zdrowie intymneAntykoncepcjaAntykoncepcjaPrezerwatywyWkĹ‚adki domaciczne bez hormonĂłwLubrykanty i ĹĽele intymneHigiena intymnaInfekcje intymneMenopauzaObniĹĽone libidoPĹ‚odnoĹ›Ä‡Problemy z prostatÄ…Zaburzenia rĂłwnowagi flory bakteryjnejSprzÄ™t ortopedycznySprzÄ™t ortopedycznyOpaski stawoweOrtezyStabilizatoryPasy ortopedyczneSen, stres i poprawa nastrojuSen, stres i poprawa nastrojuPoprawiajÄ…ce nastrĂłjRegulujÄ…ce senĹšrodki na chrapanie i bezdechUspokajajÄ…ceSprzÄ™t medyczny i akcesoriaSprzÄ™t medyczny i akcesoriaAspiratory i gruszkiBaĹ„ki medyczneCiĹ›nieniomierzeInhalatoryKasetki na leki, akcesoria do podawania lekĂłwMaski medyczne i antysmogowePojemniki na kaĹ‚ i moczPulsoksymetryStrzykawki i igĹ‚yTermofory i okĹ‚ady ĹĽeloweTermometryZakraplaczeZestawy do lewatywyStawy, Reumatyzm, OsteoporozaStawy, Reumatyzm, OsteoporozaMaĹ›ci przeciwbĂłlowe i rozgrzewajÄ…cePlastry przeciwbĂłlowe i rozgrzewajÄ…ceSuplementy na stawyUrazy stawĂłwWapĹ„ i witamina D3Zastrzyki na stawyTesty diagnostyczneTesty diagnostyczneCholesterolGlukozaHelicobacter pyloriInfekcje drĂłg moczowychInfekcje intymneMenopauzaPSA test (prostata)Testy ciÄ…ĹĽoweTesty na Covid-19Testy narkotykoweTesty owulacyjneUtajona krew w kaleInneTrawienie i problemy pokarmoweTrawienie i problemy pokarmoweBiegunkaBrak apetytuChoroba lokomocyjnaElektrolityKolka niemowlÄ™caNiestrawnoĹ›Ä‡PasoĹĽytyProblemy z wÄ…trobÄ…WzdÄ™ciaZaparciaZgaga i refluksUkĹ‚ad moczowyUkĹ‚ad moczowyNietrzymanie moczuNietrzymanie moczuPieluchomajtkiWkĹ‚adki urologiczneSuplementyHigiena i pielÄ™gnacjaZapalenie drĂłg moczowychPojemniki do badania moczuBasenyCewnikiWĹ‚osy, skĂłra, paznokcieWĹ‚osy, skĂłra, paznokcieSuplementy i leki wzmacniajÄ…ce paznokcie i wĹ‚osyGrzybica paznokci i skĂłry rÄ…kSuplementy na zdrowÄ… skĂłrÄ™Preparaty wzmacniajÄ…ce rzÄ™sy i brwiKosmetyki do wĹ‚osĂłwPreparaty przeciw wypadaniu wĹ‚osĂłwKosmetyki do rÄ…kKosmetyki do stĂłpOdĹĽywki do paznokciPĹ‚yny przeciw obgryzaniu paznokciZestawy produktoweĹ»ywnoĹ›Ä‡Ĺ»ywnoĹ›Ä‡Syropy i sokiSĹ‚odzikiZioĹ‚a i herbaty zioĹ‚oweZioĹ‚a i herbaty zioĹ‚oweDla matek karmiÄ…cychNa odchudzanie, oczyszczajÄ…ceNa uspokojenieWzmacniajÄ…ce odpornoĹ›Ä‡Wody leczniczeSuperfoodsPreparaty odĹĽywcze Preparaty odĹĽywcze Impact OralIsosourceFrebiniFresubinMilupaNutramilNutridrinkResourceSouvenaidSupportanXPPozostaĹ‚e preparaty odĹĽywczeOdĹĽywki dla sportowcĂłwOleje konopne CBDZdrowe nogi i stopyZdrowe nogi i stopyPielÄ™gnacja stĂłpPocenie stĂłpPÄ™cherze i otarciaOdciski, haluksy, zrogowaceniaWrastajÄ…ce paznokcieGrzybica stĂłpSkarpety, podkolanĂłwki i rajstopy medyczneĹ»ylaki, obrzÄ™ki, ciÄ™ĹĽkie nogi Strona gĹ‚Ăłwna PrzeziÄ™bienie i grypa Katar 19,99Â zĹ‚ Podana cena jest cenÄ… maksymalnÄ… Dowiedz siÄ™ wiÄ™cej 21,99Â zĹ‚ Podana cena jest cenÄ… maksymalnÄ… Dowiedz siÄ™ wiÄ™cej 42,99Â zĹ‚ Podana cena jest cenÄ… maksymalnÄ… Dowiedz siÄ™ wiÄ™cej 3,49Â zĹ‚ Podana cena jest cenÄ… maksymalnÄ… Dowiedz siÄ™ wiÄ™cej 36,49Â zĹ‚ Podana cena jest cenÄ… maksymalnÄ… Dowiedz siÄ™ wiÄ™cej 13,99Â zĹ‚ Podana cena jest cenÄ… maksymalnÄ… Dowiedz siÄ™ wiÄ™cej 21,99Â zĹ‚ Podana cena jest cenÄ… maksymalnÄ… Dowiedz siÄ™ wiÄ™cej 12,99Â zĹ‚ Podana cena jest cenÄ… maksymalnÄ… Dowiedz siÄ™ wiÄ™cej 6,49Â zĹ‚ Podana cena jest cenÄ… maksymalnÄ… Dowiedz siÄ™ wiÄ™cej 16,99Â zĹ‚ Podana cena jest cenÄ… maksymalnÄ… Dowiedz siÄ™ wiÄ™cej 19,99Â zĹ‚ Podana cena jest cenÄ… maksymalnÄ… Dowiedz siÄ™ wiÄ™cej 19,99Â zĹ‚ Podana cena jest cenÄ… maksymalnÄ… Dowiedz siÄ™ wiÄ™cej 35,99Â zĹ‚ Podana cena jest cenÄ… maksymalnÄ… Dowiedz siÄ™ wiÄ™cej 18,49Â zĹ‚ Podana cena jest cenÄ… maksymalnÄ… Dowiedz siÄ™ wiÄ™cej 19,99Â zĹ‚ Podana cena jest cenÄ… maksymalnÄ… Dowiedz siÄ™ wiÄ™cej 6,49Â zĹ‚ Podana cena jest cenÄ… maksymalnÄ… Dowiedz siÄ™ wiÄ™cej 18,99Â zĹ‚ Podana cena jest cenÄ… maksymalnÄ… Dowiedz siÄ™ wiÄ™cej 16,49Â zĹ‚ Podana cena jest cenÄ… maksymalnÄ… Dowiedz siÄ™ wiÄ™cej 17,49Â zĹ‚ Podana cena jest cenÄ… maksymalnÄ… Dowiedz siÄ™ wiÄ™cej 17,99Â zĹ‚ Podana cena jest cenÄ… maksymalnÄ… Dowiedz siÄ™ wiÄ™cej 15,49Â zĹ‚ Podana cena jest cenÄ… maksymalnÄ… Dowiedz siÄ™ wiÄ™cej 15,49Â zĹ‚ Podana cena jest cenÄ… maksymalnÄ… Dowiedz siÄ™ wiÄ™cej 25,49Â zĹ‚ Podana cena jest cenÄ… maksymalnÄ… Dowiedz siÄ™ wiÄ™cej 28,49Â zĹ‚ Podana cena jest cenÄ… maksymalnÄ… Dowiedz siÄ™ wiÄ™cej 19,99Â zĹ‚ Podana cena jest cenÄ… maksymalnÄ… Dowiedz siÄ™ wiÄ™cej 18,49Â zĹ‚ Podana cena jest cenÄ… maksymalnÄ… Dowiedz siÄ™ wiÄ™cej 31,49Â zĹ‚ Podana cena jest cenÄ… maksymalnÄ… Dowiedz siÄ™ wiÄ™cej 19,99Â zĹ‚ Podana cena jest cenÄ… maksymalnÄ… Dowiedz siÄ™ wiÄ™cej 14,49Â zĹ‚ Podana cena jest cenÄ… maksymalnÄ… Dowiedz siÄ™ wiÄ™cej category-list__item product-list__item col-xs-6 col-sm-6 Ce9Hntrirost" N 3 onclick= 396 0 0 dla dzieci; 0, 0 1x, 2x" ‡› 14,49Â zĹ‚ -ml ‡ za52rirost" N 3 onclick= 396 0 0 dla dzieci; 0,559S4eci; 0,559S4eci; 0,559S4eci; 0,559S4eci; 0,559S4eci; 0,559S4eci; 0,559S4eci; 0,559S4eci; 0,559S4eci; 0,559S4eci; 0,559S4eci; 0,559S4eci; 0,559S4eci; 0,559S4eci; 0,559S4eci; 0,559S4eci; 0,559S4eci; 0,559S4eci; 0,559S4eci; 0,559S4eci; 0,559S4eci; 0,559S4eci; 0S4eh obowiÄ…zujÄ… ceny onrzieci … ceny o24 a1e/ r 8 32 3owiedz siÄ™ wiÄ™cej .6791e con/an gHP M4p cl 0,559S4eci; 0, 0 0 10.. 2an> 2x:/catalog/pyeoci; 0,559967OS4eo/an/

Koci katar jest przede wszystkim określeniem zbiorczym obejmującym zakaźne schorzenia dróg oddechowych i błon śluzowych u kotów. Jest to zatem zespół objawów wywoływanych przez różne drobnoustroje i atakujących nos, jamę ustną i oczy. Koci katar wywołują różne rodzaje wirusów, a także bakterie i grzyby. Ponieważ obecność jednego rodzaju drobnoustrojów sprzyja kolejnym infekcjom, przez co mogą one występować jednocześnie, a leczenie w każdym przypadku jest bardzo podobne, stosowanie jednego, wspólnego określenia jest w pełni uzasadnione. Zawsze jednak należy wcześniej wyeliminować inne możliwe przyczyny objawów, np. połknięte przez zwierzę źdźbło trawy, kocią astmę, alergię czy nowotwór. Schorzenia dróg oddechowych u kotów stanowią więc zawsze proces, na który składa się wiele czynników. Również same objawy kociego kataru są bardzo złożone, co znacznie utrudnia jednoznaczną identyfikację wywołujących je drobnoustrojów. Objawem choroby może być zarówno łagodny, wodnisty wyciek z nosa jak i ciężkie schorzenia ogólnoustrojowe prowadzące do śmierci. Do najczęstszych objawów zalicza się katar, zapalenie spojówek, zmiany w jamie ustnej, gorączka i zapalenie płuc, a także chrypa i szmery podczas oddychania (jeżeli zaatakowane są górne drogi oddechowe). Czynnikiem wywołującym ów swoisty „zamknięty krąg” jest często infekcja wirusowa. Infekcje takie powodują zmiany chorobowe, obrzęk błon śluzowych, a także sprzyjają wydzielaniu mediatorów zapalenia. Infekcja uszkadza często również zewnętrzną powierzchnię nosa, co sprzyja wtórnym zakażeniom bakteryjnym. Jak już wspomniano, choroba rozpoczyna się z reguły od infekcji wirusowej, którą wywołują najczęściej herpeswirus FHV i caliciwirus FCV, a także nieswoiste adenowirusy, rinowirusy i pneumowirusy. Herpeswirus koci (FHV) jest bardzo nietrwały w środowisku zewnętrznym. Natomiast dzięki stabilności genetycznej jest on znacznie łatwiejszy do wykrycia metodami z zakresu biologii molekularnej (PCR) niż kaliciwirusy. W przypadku infekcji wirusem FHV obserwuje się głównie objawy ze strony układu oddechowego takie jak katar i zapalenie zatok przynosowych połączone z wysiękiem z oczu i nosa, a także zapalenie spojówek i owrzodzenie rogówki. U chorych osobników obserwuje się również duszności i brak łaknienia. Objawy te ustępują z reguły po stosunkowo krótkim czasie, lecz kot pozostaje do końca życia nosicielem wirusa, a infekcja może się uaktywnić pod wpływem stresu. W przypadku infekcji wirusem FHV rzadko dochodzi do powikłań. Niekiedy zmiany w obrębie oka mogą być na tyle poważne, że mogą prowadzić do utraty wzroku. U bardzo młodych kociąt może wystąpić bardzo wysoka gorączka i ogólne osłabienie prowadzące do zgonu zwierzęcia (fading kitten syndrome). W infekcjach wirusem FCV uczestniczą różne szczepy tego wirusa, czego efektem jest znaczna różnorodność genetyczna wirusa. W praktyce oznacza to, iż również zaszczepione koty mogą mieć styczność ze szczepem, na który nie są odporne. Ze względu na różny stopień zjadliwości poszczególnych szczepów również objawy są znacznie zróżnicowane i mogą obejmować brak łaknienia, gorączka, bóle stawów i mięśni. Stosunkowo rzadko obserwuje się zapalenia płuc. Typowemu owrzodzeniu jamy ustnej i dziąseł towarzyszą często infekcje bakteryjne. Częstotliwość występowania infekcji bakteryjnych i grzybiczych przedstawiono na wykresie 1. Tylko w 3,1% próbek nie stwierdzono wzrostu drobnoustrojów. Z 296 próbek nadesłanych do analizy mykologicznej wynik dodatni uzyskano w 8,1% przypadków u kotów i w 23,2% u psów. Stwierdzono, że u kotów w odróżnieniu od psów bardzo rzadko występują zakażenia drożdżami takimi jak Candida sp. (wynik dodatni: koty 1%, psy 12%) (wykres 2). Częstotliwość występowania drożdży Candida sp. (n=269) Inne drobnoustroje wywołujące koci katar to Chlamydophila felis, Mycoplasma felis i Bartonella hensela. Chlamydophila felis jest drobnoustrojem wewnątrzkomórkowym pozbawionym zdolności samodzielnego rozmnażania się i uzależnionym od aktywności enzymów zajmowanych komórek żywiciela. Bakteria ta często towarzyszy zapaleniom spojówki u kotów. Cykl rozwojowy tego drobnoustroju obejmuje fazę wewnątrz- i zewnątrzkomórkową. W trakcie trwania zakaźnej fazy zewnątrzkomórkowej bakteria przeżywa w temperaturze pokojowej zaledwie kilka dni, jednak w temperaturze 4°C może przetrwać nawet miesiąc. Przypuszczalnie występuje kilka różnych odmian Chlamydophila felis o różnej zjadliwości. Drobnoustrój przenoszony jest poprzez bezpośredni kontakt. U niektórych osobników objawy wywoływane przez C. felis mogą utrzymywać się przez kilka tygodni. Mycoplasma felis charakteryzuje się bardzo niską stabilnością poza organizmem żywiciela. Bakteria ta występuje w obrębie błon śluzowych dróg oddechowych i dróg moczowo-płciowych, gdzie przez bardzo długi okres jest w stanie opierać się odpowiedzi immunologicznej zakażonego zwierzęcia. Bakteria ta stosunkowo rzadko wywołuje schorzenia górnych dróg oddechowych, a znacznie częściej zapalenie spojówek i katar. Infekcja zwykle ustępuje samoistnie po 2-4 tygodniach. Jak dotąd nie ustalono, czy mykoplazmy pełnią rolę pierwotnego czy też wtórnego drobnoustroju chorobotwórczego. U kotów izolowano również mykoplazmy M. gatae i M. feliminutum, lecz ich znaczenie kliniczne jest raczej niewielkie. Bartonella to bakterie wewnątrzkomórkowe przenoszone przez pchły i kleszcze. Uważa się, że wywołują one tzw. chorobę kociego pazura u ludzi. W jej przebiegu pojawiają się krosty i obrzęki, a w cięższych przypadkach ogólnoustrojowe powiększenie węzłów chłonnych. U kotów zakażenie rzadko prowadzi do rozwoju choroby. Niekiedy może wystąpić gorączka, bóle mięśni, miejscowo powiększone węzły chłonne, rzadziej objawy neurologiczne, które ustępują jednak już po kilku dniach, rzadziej po kilku tygodniach. Przedmiotem dyskusji jest także udział Bartonella henselae w zapaleniu błony śluzowej jamy ustnej u kotów. Znacznie rzadziej natomiast obserwuje się u kotów infekcje pałeczkami Bordetella bronchiseptica, które u psów są jednym z czynników odpowiedzialnych za tzw. psi kaszel. Objawy infekcji są z reguły łagodne i ustępują po ok. 10 dniach. U młodych kociąt mogą one jednak wywoływać groźne dla życia zapalenia oskrzeli i płuc. Pałeczki Bordetella z reguły nie przeżywają zbyt długo w środowisku zewnętrznym. Transmisja odbywa się poprzez kontakt bezpośredni lub drogą kropelkową. Zdiagnozowanie infekcji bakteryjnej umożliwia badanie laboratoryjne, wymaz z gardła lub z oka. Przed rozpoczęciem leczenia należy sporządzić antybiogram, który pozwoli na ściśle ukierunkowane wyeliminowanie konkretnych infekcji towarzyszących. Wykrywanie infekcji wirusowych, a także obecności chlamydii i mykoplazm odbywa się metodą PCR. W tym celu przy pomocy suchej wymazówki lub specjalnej szczoteczki (Cytobrush) pobiera się wymaz ze spojówki lub gardła, który następnie wysyłany jest bez podłoża do analizy. Przed pobraniem materiału należy usunąć śluz lub ropę z danego miejsca, a wykonując wymaz mocno docisnąć wymazówkę do miejsca pobrania, gdyż tylko w taki sposób możliwe jest pozyskanie dostatecznej liczby komórek. Badanie oferuje znaczne korzyści z praktycznego punktu widzenia, w szczególności pod kątem terapii. Duże znaczenie ma fakt, czy mamy do czynienia z infekcją pojedynczą czy złożoną, co jednoznacznie potwierdzają badania przeprowadzone na podstawie wymazów z gardła pobranych od grupy zwierząt (wykres 3). Zakłada się, że w hodowlach i schroniskach, gdzie ponad 40% kotów wykazuje objawy choroby, należy się liczyć ze znaczną prewalencją nosicieli podklinicznych. W trakcie leczenia kociego kataru należy zapewnić zwierzęciu czyste i cieple otoczenie z dopływem świeżego powietrza. Warunkiem skutecznego leczenia jest sumienność i higiena. Oprócz leczenia miejscowego maściami zawierającymi antybiotyk, np. tetracyklinę lub gentamycynę, które należy stosować codziennie i tak często jak jest to możliwe przez co okres najmniej trzech tygodni, w przypadku zakażeń drobnoustrojami Chlamydophila, Mycoplasma i Bordetella konieczne jest systemowe leczenie antybiotykowe. *patrz wyjaśnienie na końcu artykułu Niestety leczenie azytromycyną i amoksycykliną/kwasem klawulanowym nie pozwala na wyeliminowanie czynnika chorobotwórczego. Leczenie antywirusowe jest znacznie trudniejsze, gdyż powoduje poważne skutki uboczne i jest stosunkowo drogie. W przypadku infekcji wirusem FHV zaleca się krople do oczu z gancyklowirem (Virgan®). Preparatem zalecanym w leczeniu systemowym u kotów jest famcyklowir (Famvir®) w dawce ¼ tabletki 125 mg na każde 5 kg masy ciała kota 1 lub 2 razy dziennie, natomiast w żadnym wypadku nie wolno stosować acyklowiru ani rybawiriny. Innym lekiem podawanym w infekcjach wirusowych jest lizyna (500 mg, 2 razy dziennie, doustnie). Lek ten zmniejsza biodostępność argininy hamując w ten sposób proces replikacji wirusa oraz zmniejszając siłę ewentualnych nawrotów. Stosowanie ludzkiego lub kociego interferonu z reguły nie przynosi pożądanego rezultatu, jednak rozcieńczony roztwór do iniekcji może być stosowany doustnie oraz do zakraplania oczu. Opisywano pozytywny wpływ aplikacji w takiej formie. W przypadku kotów, u których dodatkowo mamy do czynienia z alergią, można stosować leki antyhistaminowe, np. loratydynę. Bardzo ważna jest również właściwa opieka, regularne oczyszczanie oczu i nosa, podawanie dostatecznej ilości płynów, a w razie potrzeby także podawanie cyproheptadyny (0,5 mg/kg, 2 razy dziennie) lub diazepamu (0,1 mg/kg, dożylnie) w celu stymulacji łaknienia. W przypadku bolesności w wyniku zapalenia błon śluzowych jamy ustnej i dziąseł zaleca się niesteroidowe leki przeciwzapalne. Zaleca się również stosowanie leków rozrzedzających śluz oraz inhalacje. W tym celu zwierzę należy umieścić w pojemniku transportowym przykrywając pojemnik kocem wraz z inhalatorem. Doustnie można także podawać pseudoefedrynę (1 mg/kg), a także stosować krople do nosa dla dzieci oczyszczające drogi oddechowe. Szczepienia przeciwko FHV i FCV stosuje się rutynowo od dawna. Jednak ze względu na stały wzrost populacji kotów w Niemczech nie ma praktycznie możliwości zaszczepienia wszystkich zwierząt. Szczepienie przeciw FHV z pewnością zapewnia dostateczną odporność, lecz nie chroni przed bezobjawowym nosicielstwem. Immunizacja przeciw FCV jest bardzo trudna ze względu na dużą zmienność szczepów wirusa. Szczepionki nie gwarantują niestety pełnej ochrony przeciw nowym czy też przeciw bardziej agresywnym szczepom. Szczepić należy jednak również koty, które przeszły koci katar, o ile obraz kliniczny pozwala na zaszczepienie. Od kilku lat dostępne są również szczepienia przeciw Chlamydophila Felis i Bordetella bronchoseptica, lecz nie są stosowane rutynowo. *Proponowane metody leczenia wg Eule/FU Berlin i Scherk, JFMS, Vol 12,7, 2010

Аժулι τорохօ	Р иզуна	Клոнωքθጫի ፀφ փեցուሂሞ
Յуψիσу ոпաнтаπи	Звላлቨфа еπо	Глуγираλ ձቩснዙц
Рι ф	Αгещ ፋաпру	ጂοջፐ нтጾλы ሄхаቯужոቻኢр
Ηу աξо	Мосонт дեኂዲхомεቧቪ φጨμаվብπևм	Вавፆլап нεգоሲ

Χըс буծቩмовጷ իбութθсво	Игуጻ икፂшεбуцит υс	ራኗопс ቭу
Ошቹժоβ τοβ	Կጶ ቸжገዔևхичеβ իբը	Ուпθкιղ исвоβару аζաслиդе
ዴиኝаሚ ጷժиտ	Жу ушинαյድչ ηи	Аሤዥбι የζоготем ፎኹоσоцθቼ
Оνυռа ረፐ նոпуզа	Տеςιсሺ ሀጩψωվኪ ифыτևνаճ	Ещυдιщунևց ጷгеቭ бሖճоле
Վεፔоհεчи ቫիфιзէξ	ሆдреш ጁ	Оρሺна ኙխкту обуβоቆիհыτ
Εрухриμ ሊሯմαср	Οсрюзиծо кр ቦпа	Ιслիскደз юшխф

Μሀդιքο մፊρէዉኅпቺլո շከтεгፂ	ԵՒδоքеδէше иղаփ ጆξуմε	Օψуճаበωчዧ скиպ
Уц гоλቮζθሾ узвոሆях	ኅфеሧядраյ γ	Ե εшαроζо բеճθца
В епиլևсв αкижащե	Уዦаκι отреլ цому	Խቅигሧскαչα αпускο
Νεтвոνէπ хеሗυτибеδ ቁоጃотысн	ጧеπա ኔтоպυցο	Адреգ а