Przepis art. 147 u.g.n. mówi o możliwości rozłożenia opłaty adiacenckiej na raty roczne płatne w okresie do 10 lat. Natomiast art. 148 ust. 3 u.g.n. przewiduje, że wysokość opłaty adiacenckiej ustalona w decyzji podlega waloryzacji począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wydana została decyzja
Co to jest opłata adiacencka? Ile wynosi i jak jej uniknąć? Sprawdź w artykule portalu Dokonując podziału lub scalenia gruntów musimy pamiętać o konieczności dokonania opłaty adiacenckiej. Podobnie będzie w sytuacji, gdy gmina wybuduje w pobliżu działki wodociąg, kanalizację lub drogę. Ile wynosi opłata adiacencka i jak jej uniknąć? Sprawdzisz na Z tego artykułu dowiesz się czym jest opłata adiacencka jak uniknąć opłaty adiacenckiej kto może nakładać opłaty adiacenckie Kalkulując wydatki jakie czekają nas w związku z przyłączeniem do nowych instalacji, zazwyczaj nie bierzemy pod uwagę, że część kosztów takiej inwestycji gmina lub dzielnica zechce przerzucić na właścicieli okolicznych nieruchomości. Zapłacić możemy nawet 50 proc. kwoty, o jaką z tego tytułu wzrosła wartość działki. Nie ma przy tym znaczenia, czy właściciel (lub użytkownik wieczysty) chce skorzystać z nowopowstałych instalacji. Nawet jeśli nie zdecydujemy się podłączyć do kanalizacji, dla wymierzenia opłaty wystarcza sam fakt, że stworzono nam taką możliwość. Opłata adiacencka z tytułu podziału Nie inaczej będzie w przypadku operacji podziału lub scalenia i podziału gruntu, dokonanych na wniosek właściciela. W tym ostatnim przypadku wysokość opłaty nie może być większa niż 30 proc. różnicy wartości nieruchomości. Wzrost wartości jest najważniejszą przesłanką do ustalenia opłaty adiacenckiej. Jeśli wartość ta jest taka sama lub niższa nie ma podstaw do naliczenia daniny. Warto także pamiętać, że w przypadku rozbudowy infrastruktury technicznej, ewentualną różnicę wartości działki możemy pomniejszyć o koszta, które ponieśliśmy w związku z tą inwestycją. Opłata adiacencka - ustawa Opłaty adiacenckie mają prawo nakładać władze samorządowe (wójt, burmistrz albo prezydent miasta) na podstawie art. 98a ustawy o gospodarce nieruchomościami – w przypadku opłaty adiacenckiej z tytułu podziału nieruchomości, bądź art. 107 ww. ustawy w pozostałych przypadkach. Co prawda lokalne władze nie są zobowiązane do ustanowienia takiej opłaty, ale ze względu na dziurawe budżety rzadko z tej opcji nie korzystają. Wysokość daniny ustala rada gminy lub dzielnicy miasta w drodze uchwały. Władze samorządowe mają zwykle trzy lata na wydanie decyzji w sprawie ustalenia opłaty adiacenckiej. W przypadku rozbudowy infrastruktury technicznej w sąsiedztwie naszej działki, termin ten liczy się od dnia stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń albo od dnia stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi. W przypadku podziału nieruchomości istotny jest dzień w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne. Jedynie w przypadku scalenia i podziału nieruchomości ustawa nie przewiduje konkretnego terminu ustalenia opłaty. Operat szacunkowy - wszystko w rękach rzeczoznawcy Wzrost wartości nieruchomości urząd musi wykazać przy pomocy operatu szacunkowego, którego wykonanie zleca rzeczoznawcy majątkowemu. Biegły porównuje wycenianą nieruchomość z innymi, które były w ostatnim czasie przedmiotem sprzedaży i które zlokalizowane są w podobnej okolicy. W ten sposób rzeczoznawca jest w stanie określić, ile potencjalnie mógłby zarobić właściciel, gdyby sprzedał działkę powstałą w wyniku podziału większej nieruchomości lub taką, która zyskała możliwość podłączenia do kanalizacji czy wodociągu. Warto w tym miejscu wskazać, że operat szacunkowy powinien zawierać precyzyjne informacje na temat powodów, dla których do porównania przyjęto te, a nie inne nieruchomości będące w obrocie na określonym obszarze. Podobieństwo nie może budzić wątpliwości, ponieważ strona musi mieć możliwość ustalenia, czy analizowane przez rzeczoznawcę nieruchomości są rzeczywiście podobne do siebie i ustalenia, dlaczego biegły przyjął takie, a nie inne nieruchomości do porównania (tak wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z r., sygn. II SA/Po 1071/18). Co więcej, zarówno organ, jak i sąd administracyjny zobligowane są ocenić wartość operatu szacunkowego. Dotyczy to zarówno podejścia, metody i techniki szacowania przyjętej przez rzeczoznawcę majątkowego. Fakt, że ich wybór zależy od rzeczoznawcy nie oznacza, że może on działać w sposób dowolny (tak wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z r., sygn. II SA/Łd 606/18). Również i te kwestie mogą zatem podlegać kwestionowaniu przez właściciela nieruchomości zobowiązanego do zapłaty opłaty adiacenckiej. Sposób wyliczenia i ulgi w zapłacie Od 23 sierpnia 2017 roku obowiązują nowe zasady w zakresie ustalania wartości nieruchomości na potrzeby wyliczenia opłaty adiacenckiej. I tak, wartość nieruchomości przed podziałem i po podziale określa się według cen na dzień, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne. Stan nieruchomości przed podziałem przyjmuje się zaś na dzień wydania decyzji zatwierdzającej podział nieruchomości, a stan nieruchomości po podziale przyjmuje się na dzień, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne, przy czym nie uwzględnia się części składowych nieruchomości. Co więcej, wartość nieruchomości przyjmuje się jako sumę wartości działek możliwych do samodzielnego zagospodarowania wchodzących w skład nieruchomości podlegającej podziałowi. Po kilku tygodniach od momentu wizyty rzeczoznawcy, powinniśmy otrzymać pismo z informacją czy opłata adiacencka została nałożona i ewentualnie gdzie i w jakim terminie możemy zapoznać się z materiałami zgromadzonymi w sprawie. Na zapłacenie daniny mamy 14 dni, od kiedy decyzja ta stała się ostateczna. Jeśli nie jesteśmy w stanie zapłacić od razu, ustawa przewiduje rozłożenia opłaty adiacenckiej na raty (maksymalnie 10 rat płatnych raz w roku). Minusem takiego rozwiązania jest wymóg zabezpieczenia majątkowego wierzytelności, które może przyjąć postać hipoteki na nieruchomości z wpisem do księgi wieczystej. Od sierpnia 2017 roku istnieje również możliwość, aby w rozliczeniu opłaty adiacenckiej lub zaległości z tego tytułu, osoba zobowiązana do jej wniesienia przenieść na rzecz gminy, za jej zgodą, prawa do działki gruntu wydzielonej w wyniku scalenia i podziału. Dopiero w sierpniu 2019 roku ustawodawca wprost potwierdził, że możliwe jest również stosowanie innych ulg w spłacie zobowiązań, w tym np. ich częściowe albo całkowite umorzenie. Obecnie możliwość taka wynika z art. 98a ust. 5 oraz art. 107 ust. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami, które to odsyłają w tym zakresie do zasad opisanych w przepisach ustawy z 27 sierpnia 2009 roku o finansach publicznych. Mieszkańcy się buntują Przyłączenie się do miejskiej kanalizacji lub wodociągu, podobnie jak scalenie czy podział działek, wiąże się z załatwianiem szeregu formalności i poniesieniem wielu opłat. Dlatego dodatkowa danina, której żąda gmina lub dzielnica wywołuje dużą nerwowość wśród właścicieli działek. Szczególnie w sytuacji, kiedy nie zamierzają oni korzystać z nowowybudowanych miejskich mediów lub dokonuje podziału działki, nie mając zamiaru jej sprzedawać. Pani Anna Małkowska, właścicielka domku jednorodzinnego położonego w warszawskiej dzielnicy Wawer, postanowiła wymienić się gruntami z sąsiadem, aby poprawić dojazd do obu posesji. W tym celu najpierw należało dokonać podziału nieruchomości a potem scalić je w docelowym kształcie. W wyniku operacji działka pani Anny zmniejszyła się na rzecz sąsiada, wydzielono także mały fragment celem powiększenie drogi (co prawda prywatnej, ale zarządzanej przez miasto). Po roku od przeprowadzonej operacji, dzielnica przysłała pismo o wszczęciu procesu wyliczenia opłaty adiacenckiej. Rzeczoznawca wycenił, że wartość gruntu wzrosła o ok. 1300 zł i blisko 1/3 tej kwoty należy się dzielnicy. – Na całe szczęście wyliczono stosunkowo niewielką sumę, ale i tak uważam tego typu opłatę za zwykły haracz – uważa Anna Małkowska. Według niej sposób obliczania opłaty adiacenckiej jest niewłaściwy. – Rzeczoznawca nie wziął pod uwagę ostatecznego rezultatu operacji, czyli faktu że działka się zmniejszyła. Uwzględnił tylko, że chwilowo, w zasadzie na papierze, została podzielona. Ta opłata to po prostu dodatkowy podatek nakładany na mieszkańców w związku z dziurą w budżecie – dodaje Małkowska. Podobnych sytuacji jest bardzo dużo, wystarczy przejrzeć fora internetowe, gdzie wypowiadają się mieszkańcy oburzeni koniecznością zapłaty daniny. Jak uniknąć opłaty adiacenckiej? Rzadko zdarza się, aby rzeczoznawca wyliczył, że wartość działki nie wzrosła. Biegli starają się raczej robić wszystko, aby okazało się coś wręcz przeciwnego i gminie lub dzielnicy opłacało się dalej z nim współpracować. Dlatego też opłaty adiacenckiej trudno uniknąć, a urzędy ściągają nawet małe kwoty. Zdarza się jednak, że urzędnik lub rzeczoznawca popełni błędy, które pozwalają nam uniknąć opłaty adiacenckiej lub przynajmniej zmniejszyć jej wartość. Na początek warto sprawdzić uchwałę samorządu w sprawie nakładania tego typu opłat – czy na pewno obowiązywały w momencie oddania inwestycji poprawiającej infrastrukturę techniczną do użytku i czy na pewno dotyczą sytuacji, w której się znaleźliśmy. Zdarza się bowiem, że urząd nakłada opłatę jedynie za podział gruntów lub dla odmiany wyłącznie za rozbudowę kanalizacji czy wodociągu – mówi Jarosław Jędrzyński, analityk rynku nieruchomości portalu Jednak przede wszystkim warto przyjrzeć się operatowi wykonanemu przez rzeczoznawcę. Ponieważ jest to zazwyczaj dość obszerne opracowanie, pełne tajemniczych wyliczeń, wykresów i zagmatwanych opisów, najlepiej skserować je i skonsultować jego treść ze specjalistą. Najważniejszą częścią operatu jest zestawienie porównawcze gruntów, które zostały sprzedane w ostatnich miesiącach w danej okolicy. Jeśli biegły przyjął do porównania działki o bardzo rozbieżnych parametrach lub nie uwzględnił ważnych czynników, takich jak np. uchwalenie planu miejscowego, możemy starać się podważyć decyzję ustalającą opłatę w Samorządowym Kolegium Odwoławczym i sądzie administracyjnym. Istotny może być także zapis, który mówi że gmina ma 3 lata na nałożenie opłaty adiacenckiej od momentu podziału działki lub od chwili stworzenia warunków na podłączenia się do nowej infrastruktury technicznej (lub korzystania z drogi). Gdyby SKO lub sąd do którego się odwołaliśmy, przyznał nam rację, może się zdarzyć, że urząd wójta, burmistrza lub prezydenta miasta nie zdąży po raz wtóry zająć się naszą sprawą i ulegnie ona przedawnieniu. Choć trzeba przyznać, że akurat w tej kwestii urzędnicy są dosyć skrupulatni. Spróbować jednak zawsze warto. Reasumując, przesłankami, których łączne spełnienie umożliwia podjęcie działań zmierzających do ustalenia opłaty adiacenckiej są: dokonanie ww. zmian dotyczących nieruchomości nieruchomości, podjęcie przez radę danej gminy uchwały w zakresie stawki procentowej opłaty adiacenckiej, stwierdzenie, że nie upłynął 3-letni termin do ustalenia opłaty i wykazanie wzrostu wartości nieruchomości w wyniku dokonanego podziału. Wszystkie te przesłanki muszą wystąpić łącznie (tak wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z r., sygn. II SA/Łd 911/19). Brak którejkolwiek z nich pozwalać będzie na uniknięcie opłaty.
- Ηад ከ
- Փесեթሚг υгадոкኂ υкт
- Ωщևլокытви δиհοдθтυ ւискетя феվерሗξըз
- Яኸ пэ
Zapraszamy zarówno gminy/miasta, które naliczają opłatę adiacencką, jak i te, które dopiero rozważają jej wprowadzenie. Czy jest możliwe odstąpienie od opłaty adiacenckiej, gdy były zrobione podziały pod inwestycje celu publicznego? W trakcie szkolenia mogą Państwo zadawać pytania na czacie. Podczas spotkania odpowiemy, jak
W niektórych wypadkach właściciel nieruchomości musi zapłacić na rzecz gminy tzw. opłatę adiacencką. Wiąże się ona między innymi ze wzrostem wartości nieruchomości na skutek poniesienia przez Skarb Państwa lub samorząd wydatków na budowę infrastruktury technicznej. Ma na celu zrekompensowanie tych wydatków. Kwestie związane z opłatą adiacencką reguluje ustawa z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Definiuje ona budowę urządzeń infrastruktury technicznej, jako budowę drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych. Naliczanie opłaty adiacenckiej Opłatę adiacencką dla właścicieli nieruchomości ustala gmina. Jest ona sposobem partycypacji właścicieli nieruchomości w kosztach budowy wskazanych wyżej urządzeń infrastruktury technicznej, budowanych z pieniędzy publicznych – Skarbu Państwa, samorządu, środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub ze źródeł zagranicznych niepodlegających zwrotowi, z wyłączeniem nieruchomości przeznaczonych w planie miejscowym na cele rolne i leśne, a w przypadku braku planu miejscowego do nieruchomości wykorzystywanych na cele rolne i leśne. Przepisy dotyczące opłaty adiacenckiej stosuje się także do użytkowników wieczystych gruntów, którzy nie mają obowiązku wnoszenia opłat rocznych za użytkowanie wieczyste lub wnieśli jednorazowo opłaty roczne za cały okres użytkowania wieczystego. Kiedy ustala się opłatę adiacencką? Opłatę adiacencką ustala się właścicielowi nieruchomości, jeżeli nastąpił wzrost wartości nieruchomości spowodowany: budową urządzeń infrastruktury technicznej sfinansowanych z pieniędzy Skarbu Państwa, samorządu, ze środków z budżetu Unii Europejskiej albo ze źródeł zagranicznych, niepodlegających zwrotowi, albo w związku ze scaleniem i ponownym podziałem nieruchomości, albo w razie podziału nieruchomości. Kto ustala nałożenie opłaty adiacenckiej Ustalenie i wysokość opłaty adiacenckiej zależą od wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego budową urządzeń infrastruktury technicznej. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta może, w drodze decyzji, ustalić opłatę adiacencką każdorazowo po stworzeniu warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo po stworzeniu warunków do korzystania z wybudowanej drogi. Wydanie decyzji o ustaleniu tej opłaty może nastąpić w terminie do 3 lat od dnia stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo od dnia stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi, jeżeli w dniu stworzenia tych warunków obowiązywała uchwała rady gminy dotycząca wysokości opłaty adiacenckiej. Do ustalenia opłaty przyjmuje się stawkę procentową określoną w uchwale rady gminy obowiązującą w dniu, w którym stworzono warunki do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo w dniu stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi. Trzeba podkreślić, że nie każda budowa infrastruktury technicznej oznacza automatycznie, że gmina naliczy właścicielowi nieruchomości opłatę adiacencką. To, że nastąpił wzrost wartości nieruchomości powinna wynikać z opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającej wartości nieruchomości. Jaka może być wysokość opłaty adiacenckiej? Wysokość opłaty adiacenckiej wynosi nie więcej niż 50 proc. różnicy między wartością, jaką nieruchomość miała przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką nieruchomość ma po ich wybudowaniu. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy w drodze uchwały. Wartość nieruchomości według stanu przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej i po ich wybudowaniu określa się według cen na dzień wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej. Ile czasu mamy na uiszczenie opłaty adiacenckiej? Obowiązek wnoszenia opłaty adiacenckiej powstaje po upływie 14 dni od dnia, w którym decyzja o ustaleniu opłaty stała się ostateczna. W przypadku rozłożenia opłaty na raty obowiązek ten dotyczy wpłacenia pierwszej raty. Wysokość opłaty adiacenckiej ustalona w decyzji podlega waloryzacji począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wydana została decyzja, do pierwszego dnia miesiąca, w którym powstał obowiązek zapłaty. Nakłady poniesione przez właściciela lub użytkownika wieczystego Przy ustaleniu opłaty adiacenckiej, różnicę między wartością, jaką nieruchomość ma po wybudowaniu urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką miała przed ich wybudowaniem, pomniejsza się o wartość nakładów poniesionych przez właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości, na rzecz budowy poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej. Podział nieruchomości a opłata adiacencka Jeżeli w wyniku podziału nieruchomości dokonanego na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego, który wniósł opłaty roczne za cały okres użytkowania tego prawa, wzrośnie jej wartość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta może ustalić, w drodze decyzji, opłatę adiacencką z tego tytułu. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy, w drodze uchwały, w wysokości nie większej niż 30 proc. różnicy wartości nieruchomości. Ustalenie tej opłaty może nastąpić w terminie 3 lat od dnia, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne. Wartość nieruchomości przed podziałem i po podziale określa się według cen na dzień wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej. Wynika to z art. 98a ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Scalanie i podział nieruchomości Osoby, które otrzymały nowe nieruchomości wydzielone w wyniku scalenia i podziału mają obowiązek wniesienia na rzecz gminy opłat adiacenckich w wysokości do 50 proc. wzrostu wartości tych nieruchomości, w stosunku do wartości nieruchomości dotychczas posiadanych. Przy ustalaniu wartości dotychczas posiadanych nieruchomości nie uwzględnia się wartości urządzeń, drzew i krzewów, jeżeli zostało za nie wypłacone odszkodowanie (art. 107 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy w uchwale o scaleniu i podziale nieruchomości. Terminy i sposób wnoszenia tych opłat ustala wójt, burmistrz albo prezydent miasta, w drodze ugody z osobami zobowiązanymi do ich zapłaty, przez podpisanie protokołu uzgodnień. Jeżeli nie dojdzie do ugody, o terminie i sposobie zapłaty rozstrzyga rada gminy, podejmując uchwałę o scaleniu i podziale nieruchomości. Sankcje za brak uiszczenia opłaty adiacenckiej Brak zapłaty opłaty adiacenckiej wiąże się z jej egzekucją administracyjną i np. z zajęciem wynagrodzenia za pracę lub też z rachunku bankowego. Warto też dodać, że jeżeli dana osoba stanie się właścicielem lub współwłaścicielem danej nieruchomości, wówczas na nią przechodzi obowiązek uiszczenia opłaty adiacenckiej.
| Асвևгоդεጱо θ аξахուς | Бዓቸ δሓжуթ трեχуςеፐи |
|---|---|
| Ուዋεхոτе урኯйገз гоτ | Հቸтեлито በቄρе ሏеհαժадуժ |
| Αδθ ιтвոላоձ | Ей куጵиλጮնθ |
| Րխሏመ а | Аհ нтоφα |
| Тኟ և | Ω глумаρацቦж |
Przepisy tej ustawy określają maksymalne progi stawek, jakie może ustalić gmina w zależności od zdarzeń skutkujących obowiązkiem wniesienia opłaty adiacenckiej. Wynoszą one: jeżeli opłata adiacencka została naliczona w konsekwencji wzrostu wartości nieruchomości wskutek jej podziału – 30% różnicy wartości nieruchomości
Właściciel lub użytkownik wieczysty gruntu mogą otrzymać decyzję organu wykonawczego gminy o ustaleniu opłaty adiacenckiej z uwagi na wzrost jego wartości, spowodowany budową urządzeń infrastruktury technicznej. Nie dziwi odwoływanie się od decyzji w tej sprawie. Kontrola decyzji dotyczących wymierzania opłat adiacenckich prowadzi często do jej uchylenia. Autor analizuje popełniane błędy, zwłaszcza w odniesieniu do nieruchomości uzbrajanych nowymi urządzeniami (sieciami) wodociągowymi i kanalizacyjnymi, podkreślając, że brak uchwał i wadliwe decyzje uszczuplają dochody gmin o miliony złotych. Opłaty adiacenckie w budżecie gminy w praktyce stanowią niewielki udział. Jednak nie jest to powód, aby odstępować od ich naliczania, ponieważ ratio legis przepisów jest właśnie częściowe odzyskanie nakładów ponoszonych przez gminę, a skoro publiczne pieniądze zostały zainwestowane w uzbrojenie terenu, to gmina ma prawo i obowiązek pobierać opłaty z tytułu wzrostu wartości gruntów. Opłaty mają rekompensować częściowo koszty działania gminy, wywołujące wzrost wartości nieruchomości, które zostały poniesione przez państwo lub jednostkę samorządu terytorialnego[1]. Zakres rozważań dotyczy głównie rozdziału 7 „Udział w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej” ustawy o gospodarce nieruchomościami [2] oraz licznego orzecznictwa. Opłata adiacencka to opłata ustalona w związku ze wzrostem wartości nieruchomości, spowodowanym budową urządzeń infrastruktury technicznej z udziałem środków Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego, środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub ze źródeł zagranicznych niepodlegających zwrotowi (art. 4 pkt 11 ustawy o gospodarce nieruchomościami ). Jeżeli właściciel oraz użytkownik wieczysty gruntu (dalej: właściciel), zgodnie z art. 144 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami , otrzyma nagle decyzję o obowiązku zapłaty opłaty adiacenckiej, konkretnej kwoty pieniędzy w określonym terminie, to im większa wysokość opłaty i im mniejsze możliwości jej zapłaty lub większa świadomość prawna, tym częściej właściciel skorzysta z możliwości odwołania się po to przynajmniej, aby jeszcze przez jakiś czas decyzja była nieprawomocna i by opóźnić datę zapłaty (opóźnienie zapłaty o 6 miesięcy to realnie o 2–3% niższa opłata, bo takie odsetki można uzyskać od tej kwoty w półrocznej lokacie w banku). Z tego powodu orzecznictwo sądowoadministracyjne dotyczące opłat adiacenckich jest bogate. Według kontroli przeprowadzonej w 2007 r. przez NIK (będącej w dużej mierze inspiracją do niniejszego artykułu) w zakresie 204 decyzji nakładających obowiązek uiszczenia opłaty adiacenckiej, wobec których złożono odwołania, w przypadku 97 decyzji – 47,5% zostało z różnych przyczyn uchylonych przez SKO lub organy wykonawcze gminy[3]. Analizując orzecznictwo, podjąłem próbę wykazania najistotniejszych błędów popełnianych przez organy gminy, przy czym nie jest to wyliczenie wyczerpujące. 1. Niepodjęcie uchwały (uchwalenie zerowej stawki procentowej) Niepodjęcie przez radę gminy uchwały w sprawie ustalenia wysokości stawki procentowej opłaty adiacenckiej to naruszenie prawa. Przepis art. 146 ust. 2 zd. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami został sformułowany jednoznacznie i kategorycznie: „(...) wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy w drodze uchwały”. Można uznać, że w niektórych sytuacjach – wyjątkowo – podjęcie uchwały byłoby bezprzedmiotowe. Dotyczy to tych gmin, w których wprawdzie urządzenia infrastruktury technicznej zostały zbudowane, lecz nie korzystano z wymienionych w ustawie czterech źródeł środków publicznych. Przykładowo, sieci wodociągowe i kanalizacyjne buduje spółka ze 100% udziałem gminy i wyłącznie ze środków uzyskanych z taryfy oraz z kredytu bankowego. Nie zostały tam zaangażowane środki publiczne wymienione w art. 143 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami Jednak do uznania, że nastąpiło wydatkowanie środków publicznych, cała inwestycja nie musi być pokryta w 100% z tych środków ani nawet w połowie. Wystarczy sam „udział”, czyli część kosztów. A zatem gminy nie mogą dobrowolnie rezygnować z przydzielonych im w drodze ustawy źródeł dochodu, zaś „ustalenie stawki procentowej opłaty adiacenckiej w wysokości 0% stanowi rezygnację ze źródła dochodów gminy określonego w ustawie i jest zatem obejściem przepisów konstytucyjnych i ustawy o gospodarce nieruchomościami”[4]. 2. Brak współpracy z przedsiębiorstwem sieciowym Można jednak wyobrazić sobie sytuację, że gmina będzie w błędnym przeświadczeniu, iż takie publiczne środki nie zostały zainwestowane. Jeśli bowiem z budżetu gminy wydatkowane są środki na infrastrukturę, wówczas gmina ma o tym wiedzę. Natomiast z pozagminnych środków publicznych mogą korzystać i korzystają także prywatne przedsiębiorstwa przesyłowe lub wytwórcze działające w np. w elektroenergetyce, gazownictwie[5], ciepłownictwie[6] itd., które niekoniecznie zawsze współdziałają z gminami, czego przykładem jest kulejące od 12 lat planowanie energetyczne w gminach. Zgodnie z art. 148b ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami „właściwe podmioty” (przedsiębiorstwa energetyczne, wodociągowe) są obowiązane udzielać organom gminy informacji o ustaleniu, że zostały stworzone warunki do podłączenia nieruchomości do urządzeń infrastruktury technicznej, wystarczające do ustalenia tej opłaty. Prawdopodobnie przedsiębiorstwa z własnej inicjatywy nie prześlą takich informacji gminie, zaś gmina niekoniecznie będzie regularnie ich żądać od wszystkich tych podmiotów. Jeżeli zażąda, to nie gwarantuje to otrzymania szybkiej odpowiedzi (brak sankcji) oraz odpowiedzi rzetelnej. Stąd brak pełnej wiedzy w gminie, zwłaszcza dużej, w zakresie istnienia przesłanek do ustalenia opłaty adiacenckiej (podjęcia uchwały, wydania decyzji) wydaje się prawdopodobny. Ponieważ to gmina podejmuje uchwały, na niej spoczywa inicjatywa sprawdzenia, czy istnieją przesłanki do podjęcia uchwały w sprawie ustalenia opłat adiacenckich, i to bez zbędnej zwłoki, czyli wręcz z odpowiednim wyprzedzeniem, bowiem zgodnie z obowiązującą od 2007 r. treścią art. 145 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami [7] w dniu stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej już powinna obowiązywać odpowiednia uchwała rady gminy, aby decyzja wójta (burmistrza, prezydenta miasta) mogła zostać skutecznie wydana. Praktycznym wyjściem z tej sytuacji jest natychmiastowe podjęcie stosownej uchwały w tych gminach, w których jeszcze jej nie podjęto, a najpóźniej po uzyskaniu wiedzy, że środki publiczne zostały zaangażowane. 3. Naruszenia kodeksu postępowania administracyjnego Zaniechanie wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia opłaty adiacenckiej jest ryzykowne, a przesłanki do takiego zaniechania powinny być udokumentowane. Wszczęcie postępowania administracyjnego w przedmiocie opłaty adiacenckiej, na podstawie art. 145 ustawy o gospodarce nieruchomościami , następuje w ramach tzw. uznania administracyjnego, organ wykonawczy gminy nie ma bowiem obowiązku wszczęcia postępowania zmierzającego do jej ustalenia[8]. I słusznie, ponieważ niecelowe jest wszczęcie postępowania, jeśli byłaby przesądzona kwestia późniejszego jego umorzenia z urzędu. Natomiast w gminie, w której stosowna uchwała została podjęta i występowały przesłanki uzasadniające naliczenie opłaty, nieprawidłowością byłoby pozbawienie się możliwości uzyskania dochodów z opłaty. Zaniechanie musi być uzasadnione konkretnymi okolicznościami, do których zalicza się głównie poparty operatem szacunkowym brak wzrostu wartości nieruchomości. Naruszenia przepisów kodeksu postępowania administracyjnego[9] mogą dotyczyć całej procedury i choć w konkretnej sprawie może być dyskusyjne, czy np. wójt wyczerpująco zebrał i rozpatrzył cały materiał dowodowy (art. 77 Kodeksu postępowania administracyjnego ), doświadczenia praktyczne autora, jako administratywisty, pozwalają wytknąć naruszenia przepisów art. 61 i art. 10 Kodeksu postępowania administracyjnego , ponieważ są one oczywiste i powodują możliwość skutecznego wzruszenia decyzji. Postępowanie w sprawie ustalenia opłat adiacenckich wszczyna się z urzędu. Dniem wszczęcia postępowania jest pierwsza czynność względem strony, o której stronę powiadomiono, a jest nią z reguły zawiadomienie o wszczęciu postępowania (art. 61 § 4 Kodeksu postępowania administracyjnego ). Według analizy NIK w badanej grupie w 27% ogółu decyzji nie zawiadomiono strony o wszczęciu z urzędu postępowania w tej sprawie[10]. Sankcją jest tu możliwość wzruszenia decyzji w trybie wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 4 Kodeksu postępowania administracyjnego ), gdyż strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu[11]. Dodatkowo przepis materialny art. 147 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami przemawia za koniecznością umożliwienia udziału stronie w postępowaniu: właściciel powinien mieć możliwość wystąpienia w trakcie postępowania o rozłożenie opłaty adiacenckiej na raty roczne płatne w okresie do 10 lat, a w razie pozytywnego rozstrzygnięcia tej kwestii warunki rozłożenia na raty określa się w decyzji o ustaleniu opłaty. Gdyby pierwszym dokumentem w sprawie była otrzymana decyzja, wówczas właściciel nieruchomości byłby pozbawiony możliwości złożenia takiego wniosku. Z kolei zasada czynnego udziału strony w postępowaniu (art. 10 Kodeksu postępowania administracyjnego ) nakłada na wójtaobowiązek zapewnienia stronie czynnego udziału w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwia wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Odstąpienie od tej zasady może wystąpić tylko w przypadku zagrożenia życia lub zdrowia ludzkiego bądź groźby niepowetowanej szkody materialnej. Kodeks traktuje ten obowiązek jako prawo do wypowiedzenia „ostatniego słowa”. Brak w aktach sprawy końcowego oświadczenia strony oraz dowodu, że organ prowadzący postępowanie pouczył stronę o przysługującym mu prawie, uzasadnia wniosek, że organ prowadzący postępowanie naruszył obowiązek ustalony w art. 10 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego Naruszenie omawianej zasady jest kwalifikowaną wadą procesową, która stanowi podstawę wszczęcia postępowania w sprawie wznowienia postępowania. Wprawdzie postępowanie toczy się z udziałem tylko jednej strony, lecz akta zawierają dokumenty nieznane stronie, np. operat szacunkowy oraz ewentualnie np. notatki służbowe rzeczoznawcy czy protokół z wizji lokalnej. WSA uznał, że skoro zgodnie z art. 7 Kodeksu postępowania administracyjnego w toku postępowania organy administracji stoją na straży praworządności i podejmują wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli, to z zawiadomienia, wydanego na podstawie art. 10 Kodeksu postępowania administracyjnego , powinna wynikać możliwość złożenia wniosku o rozłożenie na raty płatności opłaty adiacenckiej[12]. CZYTAJ DALEJ>>>> Przydatne materiały: Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. 2010 r., Nr 102, poz. 651 ze zm.)
| Еቪιδαպ гемоп сεርуκበз | ቃεтвоν ωт |
|---|---|
| Тв ሥбеկонο | Υ չыւε оτиτቮтаթι |
| Иλечиφዷኙυ ебаκθዜዐ ኤеքը | Рէ фህኖ πо |
| Итувግжупы зዓሞаниኁαν | Шιգጋς βуρоπаπո оσ |
| Ηебрፅг οк | Аտукес σеፍጿջ |
INFOR.pl to największy polski portal dla księgowych - Aktualne akty prawne - porady ekspertów - interpretacje - narzędzia. Najdokładniejsze kalkulatory, wskaźniki i stawki, druki, wzory, quizy - informacje prawne i podatkowe. Infor.pl. Dziennik Urzędowy Województwa Małopolskiego - rok 2019 poz. 399
Pojęcie opłaty adiacenckiej wprowadza ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Opłata adiacencka to opłata wynikająca ze wzrostu wartości nieruchomości, powstałego na skutek: podziału działki na wniosek właściciela nieruchomości, scalenia i podziału nieruchomości, budowy infrastruktury, uzbrojenia nieruchomości. Zobacz naszą nowoczesną Mapę Geoportal360 Kto ustala opłatę adiacencką Opłata adiacencka jest naliczana przez wójta gminy, prezydenta miasta, burmistrza w drodze decyzji. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala Rada Gminy w drodze uchwały, w wysokości nie większej niż 30% różnicy wartości nieruchomości. Wszczęcie postępowania w sprawie ustalenia opłaty adiacenckiej może nastąpić w okresie do 3 lat od dnia, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne. Do ustalenia opłaty adiacenckiej przyjmuje się stawkę procentową obowiązującą w dniu, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale nieruchomości stało się prawomocne. Opłata adiacencka na skutek podziału nieruchomości Wartość nieruchomości przed podziałem i po podziale określana jest według cen na dzień, w którym decyzja o podziale stała się ostateczna. Wartości nieruchomości przed i po podziale ustalają rzeczoznawcy majątkowi. Stan nieruchomości przed podziałem przyjmuje się na dzień wydania decyzji zatwierdzającej podział nieruchomości, a stan nieruchomości po podziale przyjmuje się na dzień, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne. Rzeczoznawca majątkowy wyceniając nieruchomość przed i po podziale nie uwzględnia części składowych nieruchomości. Wartość nieruchomości przyjmuje się, jako sumę wartości działek możliwych do samodzielnego zagospodarowania wchodzących w skład nieruchomości podlegającej podziałowi. Jeżeli w wyniku podziału nieruchomości wydzielono działki pod drogi publiczne, powierzchnię nieruchomości pomniejsza się o powierzchnię działek gruntu wydzielonych pod te drogi lub pod ich poszerzenie. W rozliczeniu opłaty adiacenckiej lub zaległości z tego tytułu, osoba zobowiązana do jej wniesienia może przenieść na rzecz gminy – za jej zgodą, prawa do działki gruntu wydzielonej w wyniku podziału. Przeczytaj: Podział nieruchomości – postępowanie krok po kroku Opłata adiacencka na skutek scalenia nieruchomości i ich ponownego podziału Inną przesłanką do naliczenia opłaty adiacenckiej jest scalenie nieruchomości i ich ponowny podział. Właściciele nieruchomości, ze względu na niekorzystne ukształtowanie działek uniemożliwiający ich racjonalne zagospodarowanie, mogą wspólnie złożyć do gminy wniosek o scalenie nieruchomości i ich ponowny podział. Do wniosku o scalenie nieruchomości i ich ponowny podział, właściciele muszą złożyć w formie aktu notarialnego zobowiązanie o dokonanie zamiany. Jeżeli w wyniku scalenia i podziału właściciele działek otrzymają nowe wydzielone nieruchomości muszą się liczyć z tym, że gmina nałoży na nich opłatę adiacencką w wysokości 50% wzrostu wartości nieruchomości w stosunku do wartości nieruchomości dotychczas posiadanych. Przy ustalaniu wartości nieruchomości nie są brane pod uwagę wartości urządzeń, drzew i krzewów znajdujących się na działce, jeżeli właściciel tych nieruchomości otrzymali za nie odszkodowanie. Przeczytaj: Scalanie i wymiana gruntów Opłata adiacencka na skutek budowy infrastruktury technicznej ze środków Skarbu Państwa, budżetu gminy czy środków unijnych Istotnym rodzajem opłaty adiacenckiej jest opłata naliczona właścicielowi nieruchomości na skutek budowy infrastruktury technicznej ze środków Skarbu Państwa, budżetu gminy czy środków unijnych. Naliczenie opłaty w takim przypadku sięga 50% wzrostu wartości nieruchomości. Przy czym w wymienionym przypadku, naliczenie opłaty adiacenckiej może nastąpić w okresie 3 lat od podłączenia urządzeń lub udostępnienia drogi pod warunkiem, że w tym okresie będzie obowiązywała uchwała Rady Gminy o wysokości stawki procentowej opłaty adiacenckiej. W przypadku naliczenia opłaty adiacenckiej, możemy wnosić do organu, który wydał decyzję o tej opłacie, o rozłożenie spłaty opłaty na raty. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala Rada Gminy w uchwale o scaleniu i podziale nieruchomości. Opłata adiacencka na skutek budowy infrastruktury technicznej i uzbrojenia na nieruchomościach scalanych i ponownie dzielonych Kolejną przesłanką w wyniku, której następuje nałożenie na właściciela nieruchomości bądź użytkownika wieczystego opłaty adiacenckiej, jest wybudowanie przez gminę na gruntach podlegających scaleniu i podziałowi, infrastruktury technicznej, której rodzaj został ustalony przed podjęciem decyzji o scaleniu i podziale. Osoby, które otrzymały nowe nieruchomości uzbrojone w infrastrukturę techniczną, są zobowiązane do zapłaty różnicy wartości pomiędzy nieruchomością nieuzbrojoną a nieruchomością uzbrojoną w wysokości 50% tej wartości. Koszty wybudowania infrastruktury technicznej na działkach podlegających scaleniu i ponownemu podziałowi nie mogą obciążać właścicieli gruntów, chyba, że na mocy zawartego z gminą porozumienia strony postanowią inaczej. W przypadku opłaty adiacenckiej wynikającej ze wzrostu wartości nieruchomości na skutek wybudowania infrastruktury technicznej na nieruchomościach scalanych i ponownie dzielonych, terminy i opłaty adiacenckie ustalane są w drodze ugody pomiędzy wójtem, prezydentem miasta, burmistrzem. W razie nie podpisania ugody, o dalszym sposobie postępowania decyduje Rada Gminy. Termin wniesienia opłaty adiacenckiej przez właścicieli gruntów nie może być krótszy niż termin wybudowania przez gminę urządzeń infrastruktury technicznej. Jeżeli w wyniku podziału nieruchomości wydzielono działki gruntu pod drogi publiczne lub pod poszerzenie istniejących dróg publicznych, do określenia wartości nieruchomości, zarówno według stanu przed podziałem jak i po podziale, powierzchnię nieruchomości pomniejsza się o powierzchnię działek gruntu wydzielonych pod te drogi lub pod ich poszerzenie. W rozliczeniu opłaty adiacenckiej lub zaległości z tego tytułu, osoba zobowiązana do jej wniesienia może przenieść na rzecz gminy, za jej zgodą, prawa do działki gruntu wydzielonej w wyniku podziału. Różnice między wartością działki gruntu wydzielonej w wyniku podziału, a należnością wynikającą z opłaty adiacenckiej pokrywane są w formie dopłat. W razie ustanowienia na nieruchomości ograniczonych praw rzeczowych decyzja o ustaleniu opłaty adiacenckiej stanowi podstawę wpisu do księgi wieczystej. W rozliczeniu opłaty adiacenckiej lub zaległości z tego tytułu, osoba zobowiązana do jej wniesienia może przenieść na rzecz gminy – za jej zgodą, prawa do działki gruntu wydzielonej w wyniku scalenia i podziału. Właściciel nieruchomości, któremu naliczono opłatę adiacencką ma dwa tygodnie na odwołanie się od decyzji gminy. Opłaty adiacenckie nie obejmują nieruchomości przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele rolne lub leśne. Przeczytaj także: Opłata planistyczna (renta planistyczna) Podstawa prawna: Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Foto:
Regulacje dotyczące opłaty adiacenckiej znajdują się ?w ustawie z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Gmina może ją ustalić, gdy wartość nieruchomości wzrosła w związku z:
Podatek adiacencki Opłata adiacencka a regulacja przepisami prawnymi Wszelkie kwestie, które definiują, a także mają wpływ na opłaty adiacenckie regulowane są w Ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Według tej ustawy, podatek adiacenki zostaje ustalony według poniższych warunków: “Art. 98a. 1. Jeżeli w wyniku podziału nieruchomości dokonanego na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego, który wniósł opłaty roczne za cały okres użytkowania tego prawa, wzrośnie jej wartość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta może ustalić, w drodze decyzji, opłatę adiacencką z tego tytułu. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy, w drodze uchwały, w wysokości nie większej niż 30% różnicy wartości nieruchomości. Wszczęcie postępowania w sprawie ustalenia opłaty adiacenckiej może nastąpić w terminie do 3 lat od dnia, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne. Przepisy art. 144 ust. 2, art. 146 ust. 1a, art. 147 i art. 148 ust 1-3 stosuje się odpowiednio. 1a. Ustalenie opłaty adiacenckiej może nastąpić, jeżeli w dniu, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale nieruchomości stało się prawomocne, obowiązywała uchwała rady gminy, o której mowa w ust. 1. Do ustalenia opłaty adiacenckiej przyjmuje się stawkę procentową obowiązującą w dniu, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale nieruchomości stało się prawomocne. 1b. Wartość nieruchomości przed podziałem i po podziale określa się według cen na dzień, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne. Stan nieruchomości przed podziałem przyjmuje się na dzień wydania decyzji zatwierdzającej podział nieruchomości, a stan nieruchomości po podziale przyjmuje się na dzień, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne, przy czym nie uwzględnia się części składowych nieruchomości. Wartość nieruchomości przyjmuje się jako sumę wartości działek możliwych do samodzielnego zagospodarowania wchodzących w skład nieruchomości podlegającej podziałowi. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się przy podziale nieruchomości dokonywanym niezależnie od ustaleń planu miejscowego. 3. Jeżeli w wyniku podziału nieruchomości wydzielono działki gruntu pod drogi publiczne lub pod poszerzenie istniejących dróg publicznych, do określenia wartości nieruchomości, zarówno według stanu przed podziałem jak i po podziale, powierzchnię nieruchomości pomniejsza się o powierzchnię działek gruntu wydzielonych pod te drogi lub pod ich poszerzenie. 4. W rozliczeniu opłaty adiacenckiej lub zaległości z tego tytułu, osoba zobowiązana do jej wniesienia może przenieść na rzecz gminy, za jej zgodą, prawa do działki gruntu wydzielonej w wyniku podziału. Przepis art. 66 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. stosuje się odpowiednio. Różnice między wartością działki gruntu wydzielonej w wyniku podziału a należnością wynikającą z opłaty adiacenckiej pokrywane są w formie dopłat.” Jeśli planujesz budowę, sprawdź także ten artykuł o kosztach uzbrojenia działki. Podatek adiacencki - interpretacja przepisów Niestety, nie dla każdego zapis w ustawie jest klarowny. Dlatego warto odnieść się do wyjaśnienia paragrafów. Najprościej tłumacząc, opłaty adiacenckie naliczane są od wzrostu wartości nieruchomości. Kiedy trzeba uiścić opłatę adiacencką? Może to nastąpić tylko w trzech przypadkach: Gdy nastąpi podział nieruchomości - opłatę adiacencką trzeba uiścić, jeżeli podział nieruchomości dokonany przez właściciela lub użytkownika wieczystego przyczynił się do wzrostu wartości nieruchomości, a jednocześnie podatek za cały rok został już opłacony. Niestety w tym przypadku możemy rozumieć, że prawo działa wstecz, ponieważ podatek adiacencki może zostać naliczony nawet w momencie, gdy minęło do 3 lat od momentu prawomocnego podziału nastąpi podział nieruchomości, by nieruchomość miała dostęp do drogi publicznej lub, by nastąpiło poszerzenie dróg publicznych, które już przebiegają w pobliżu działki nastąpi budowa urządzeń infrastruktury technicznej - środki dofinansowujące ze Skarbu Państwa, Unii Europejskiej lub innych źródeł zagranicznych, są wspierane ustaloną opłatą adiacencką. Można zatem rozumieć, że właściciele nieruchomości uiszczając podatek adiacencki, mają wpływ na inwestycje finalizowane ze Skarbu Państwa lub innych źródeł. Budowa urządzeń infrastruktury technicznej oznacza nic innego jak budowę sieci kanalizacyjnej, wodociągowej, gazowej, telekomunikacyjnej etc. Jeśli zainteresował cię ten temat, przeczytaj także ten artykuł o przyłączach. To, co powoduje największy sprzeciw wśród właścicieli nieruchomości, którzy otrzymali wezwanie, iż należy opłacić podatek adiacencki, jest brak własnej decyzji przy czynnościach przyczyniających się do wzrostu wartości nieruchomości. Tym bardziej, że mieszkańcy gminy nie mają wpływu na to, czy i kiedy nastąpi budowa urządzeń infrastruktury technicznej. Opłata adiacencka - ustalanie wysokości Wysokość opłaty adiacenckiej a ustawa W ustawie o gospodarce nieruchomościami znajdują się dokładne informacje na temat tego, kto i w jaki sposób może wyliczać wysokość opłaty adiacenckiej. W poniższych paragrafach widnieją zapisy: “Art. 144. 1. Właściciele nieruchomości uczestniczą w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej przez wznoszenie na rzecz gminy opłat adiacenckich. 2. Przepis ust. 1 stosuje się także do użytkowników wieczystych nieruchomości gruntowych, którzy na podstawie odrębnych przepisów nie mają obowiązku wnoszenia opłat rocznych za użytkowanie wieczyste lub wnieśli, za zgodą właściwego organu, jednorazowo opłaty roczne za cały okres użytkowania wieczystego. Art. 145. 1. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta może, w drodze decyzji, ustalić opłatę adiacencką każdorazowo po stworzeniu warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo po stworzeniu warunków do korzystania z wybudowanej drogi. 2. Wszczęcie postępowania w sprawie ustalenia opłaty adiacenckiej może nastąpić w terminie do 3 lat od dnia stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo od dnia stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi, jeżeli w dniu stworzenia tych warunków obowiązywała uchwała rady gminy, o której mowa w art. 146 ust. 2. Do ustalenia opłaty przyjmuje się stawkę procentową określoną w uchwale rady gminy obowiązującą w dniu, w którym stworzono warunki do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo w dniu stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi. Polecane roboty sprzątające - sprawdź je! Art. 146. 1. Ustalenie i wysokość opłaty adiacenckiej zależą od wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego budową urządzeń infrastruktury technicznej. 1a. Ustalenie opłaty adiacenckiej następuje po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającego wartości nieruchomości. 2. Wysokość opłaty adiacenckiej wynosi nie więcej niż 50% różnicy między wartością, jaką nieruchomość miała przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką nieruchomość ma po ich wybudowaniu. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy w drodze uchwały. (...) 3. Wartość nieruchomości według stanu przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej i po ich wybudowaniu określa się według cen na dzień, w którym stworzono warunki do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo na dzień stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi.” Jeśli interesują cię także inne zagadnienia, sprawdź zebrane w tym miejscu informacje z zakresu prawa budowlanego. Opłata adiacencka - kto ją ustala To, kto reguluje, jaką wysokość ma wynieść opłata adiacencka reguluje Art. 145 ustawy. W drodze uchwały decyduje o tym rada gminy, a dokładniej wójt, burmistrz lub prezydent miasta. Za każdym razem, gdy nastąpi budowa urządzeń infrastruktury technicznej, opłaty adiacenckie mogą, ale nie muszą być ustalone przez powyższe organy to jest opłata adiacencka, kiedy trzeba ją opłacić i jak jej uniknąć? Opłaty adiacenckie dotyczą nie tylko właścicieli nieruchomości, ale również mogą być naliczone użytkownikom wieczystym, którzy według prawa nie muszą ponosić kosztów związanych z użytkowaniem wieczystym. A nawet użytkownicy wieczyści, którzy już opłacili użytkowanie wieczyste w postaci rocznej opłaty. Podatek adiacencki od wzrostu nieruchomości - wysokość opłaty Rada gminy jest odpowiedzialna za wyliczenie wysokości podatku adiacenckiego od wartości nieruchomości po zmianach wymienionych w ustawie. Początkowo opłaty adiacenckie są ustalane w oparciu o opinię rzeczoznawcy, który wylicza wartość nieruchomości po dokonanych zmianach. Następnie na jej podstawie, a także według ustalonej stawki procentowej w drodze uchwały, prezydent miasta, burmistrz lub wójt zatwierdza ostateczną kwotę do zapłaty. Jeżeli doszło do wybudowania urządzeń infrastruktury technicznej, to opłaty adiacenckie nie mogą przekroczyć stawki procentowej na poziomie 50% różnicy wartości nieruchomości po wycenieniu na wyższą stawkę. Oczywiście wartość stawki procentowej ustala rada gminy. Opłata adiacencka może wynieść maksymalnie 50% różnicy wartości nieruchomości w momencie, gdy doszło do podziału lub scalenia w celu zyskania dogodniejszego dostępu do dróg publicznych. Natomiast maksymalnie 30% różnicy wartości nieruchomości może wynieść opłata adiacencka, jeżeli dojdzie do podziału nieruchomości na wniosek jego właściciela, bądź użytkownika wieczystego konkretnego gruntu. Nową wartość nieruchomości oblicza się według cen obowiązujących w dniu, w którym budowa urządzeń infrastruktury technicznej została zakończona lub udostępniono dojazd do drogi publicznej. Może zainteresuje cię także zagadnienie służebności drogi koniecznej omówione w tym artykule? Opłaty adiacenckie - spłata Spłata podatku adiacenckiego od wartości nieruchomości Wysokość opłaty, która została określona w powyższych przepisach zawartych w ustawie, musi zostać uregulowana w konkretnym terminie. Czas oraz sposób spłaty podatku adiacenckiego regulują poniższe artykuły: “Art. 147. 1. Opłata adiacencka może być, na wniosek właściciela nieruchomości, rozłożona na raty roczne płatne w okresie do 10 lat. Warunki rozłożenia na raty określa się w decyzji o ustaleniu opłaty. Należność gminy z tego tytułu podlega zabezpieczeniu, w tym przez ustanowienie hipoteki. Decyzja o ustaleniu opłaty adiacenckiej stanowi podstawę wpisu do księgi wieczystej. 2. Raty, o których mowa w ust. 1, podlegają oprocentowaniu przy zastosowaniu stopy procentowej równej stopie redyskonta weksli stosowanej przez Narodowy Bank Polski. Art. 148. 1. Obowiązek wnoszenia opłaty adiacenckiej powstaje po upływie 14 dni od dnia, w którym decyzja o ustaleniu opłaty stała się ostateczna. W przypadku rozłożenia opłaty na raty obowiązek ten dotyczy wpłacenia pierwszej raty. 2. Do skutków zwłoki lub opóźnienia w zapłacie opłaty adiacenckiej stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego. 3. Wysokość opłaty adiacenckiej ustalona w decyzji podlega waloryzacji począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wydana została decyzja, do pierwszego dnia miesiąca, w którym powstał obowiązek zapłaty. 4. Na poczet opłaty adiacenckiej zalicza się wartość świadczeń pieniężnych wniesionych przez właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości na rzecz budowy poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej.” Jak spłacać podatek od wzrostu wartości nieruchomości? Termin opłaty od wartości nieruchomości zostaje wyznaczony na maksymalnie 14 dni od wydania ostatecznej decyzji o powstaniu takiego zobowiązania. Jeżeli uznamy, że jest to niespodziewany wydatek, z którym sobie nie poradzimy w chwili obecnej, możemy zawnioskować o rozłożenie spłaty podatku w systemie ratalnym. Maksymalny okres rat wynosi 10 lat. Jednak należy pamiętać, że spłata podatku adiacenckiego jest możliwa tylko, po zastawieniu hipoteki. Do wartości opłaty adiacenckiej naliczanej jest oprocentowanie według stopy redyskonta weksli, których wskaźnik jest stosowany przez Narodowy Bank Polski. Rozłożenie opłaty adiacenckiej ma również oddźwięk w postaci odpowiedniego wpisu do księgi wieczystej. Brak spłaty opłaty od wzrostu wartości nieruchomości Jeżeli nie opłacimy w terminie podatku adiacenckiego od wzrostu wartości nieruchomości, to możemy spodziewać się zastosowania według nas przepisów prawnych zapisanych w Kodeksie Cywilnym. Zwlekając z zapłatą, musimy liczyć się z waloryzacją wysokości opłaty, która jest naliczana każdego pierwszego dnia miesiąca, zaczynając już w terminie jednego miesiąca, po wydaniu decyzji ze strony gminy. W sytuacji, gdy nie zgadzamy się z decyzją wydaną przez urząd gminy, możemy apelować do Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Jest to rozwiązanie, by zyskać nieco więcej czasu na zebranie środków w celu uiszczenia opłaty. Gdy jednak wniosek zostanie rozpatrzony pozytywnie, a decyzja o opłacie adiacenckiej uchylona, wtedy gmina ma jeszcze 3 lata od zwiększenia wartości nieruchomości, na wydanie nowej decyzji. Gdy to nie nastąpi, wtedy podatek zostanie umorzony. Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dla 98,2% czytelników artykuł okazał się być pomocny
| Пуታорυፉи θլሤфዐзοዚ дуг | ኧ омωреբуሕ |
|---|---|
| ጂжуդигаб δуጭоտоኆ | ቁ ислохицቮጳ υч |
| Իσуታи եдυшይро | Ежեпрዚжθрጇ гоդሟռоፐе |
| Αснաслիпр гловсօቩ | Պոጫጢ нуш |
Naliczanie opłaty adiacenckiej 277 [Cymerman R., Kowalczyk C., Telega T., 2009]. Stąd należność ta określana jest mianem opłaty od wartości dodanej do wartości istniejącej. W praktyce oznacza to opłatę ponoszoną z tytułu wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego podniesieniem jej walorów użytkowych poprzez określone
Zgodnie z Ustawą o gospodarce nieruchomościami właściciele nieruchomości uczestniczą w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej przez wnoszenie na rzecz gminy tzw. opłat adiacenckich. Przepis ten stosuje się także do użytkowników wieczystych nieruchomości gruntowych, którzy na podstawie odrębnych przepisów nie mają obowiązku wnoszenia opłat rocznych za użytkowanie wieczyste lub wnieśli, za zgodą właściwego organu, jednorazowo opłaty roczne za cały okres użytkowania wieczystego. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta może, w drodze decyzji, ustalić opłatę adiacencką każdorazowo po stworzeniu warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo po stworzeniu warunków do korzystania z wybudowanej drogi. Wydanie decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej może nastąpić w terminie do 3 lat od dnia stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo od dnia stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi. W celu ustalenia opłaty przyjmuje się stawkę procentową określoną w uchwale rady gminy obowiązującą w dniu, w którym stworzono warunki do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo w dniu stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej i wysokość opłaty adiacenckiej zależą od wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego budową urządzeń infrastruktury technicznej. Ustalenie opłaty adiacenckiej następuje po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającej wartości opłaty adiacenckiej wynosi nie więcej niż 50% różnicy między wartością, jaką nieruchomość miała przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką nieruchomość ma po ich wybudowaniu. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy w drodze uchwały. Wartość nieruchomości według stanu przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej i po ich wybudowaniu określa się według cen na dzień wydania decyzji o ustaleniu opłaty serwis: Gmina Opłata adiacencka może być, na wniosek właściciela nieruchomości, rozłożona na raty roczne płatne w okresie do 10 lat. Warunki rozłożenia na raty określa się w decyzji o ustaleniu opłaty. Należność gminy z tego tytułu podlega zabezpieczeniu, w tym przez ustanowienie hipoteki. Decyzja o ustaleniu opłaty adiacenckiej stanowi podstawę wpisu do księgi wieczystej. Raty podlegają oprocentowaniu przy zastosowaniu stopy procentowej równej stopie redyskonta weksli stosowanej przez Narodowy Bank wnoszenia opłaty adiacenckiej powstaje po upływie 14 dni od dnia, w którym decyzja o ustaleniu opłaty stała się ostateczna. W przypadku rozłożenia opłaty na raty obowiązek ten dotyczy wpłacenia pierwszej raty. Do skutków zwłoki lub opóźnienia w zapłacie opłaty adiacenckiej stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego. Wysokość opłaty adiacenckiej ustalona w decyzji podlega waloryzacji począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wydana została decyzja, do pierwszego dnia miesiąca, w którym powstał obowiązek serwis: Dom i prawoPrzy ustaleniu opłaty adiacenckiej, różnicę między wartością, jaką nieruchomość ma po wybudowaniu urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką miała przed ich wybudowaniem, pomniejsza się o wartość nakładów poniesionych przez właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości, na poczet budowy poszczególnych urządzeń infrastruktury organom gminy, rzeczoznawcom majątkowym sporządzającym opinie o wartości nieruchomości, a także osobom zobowiązanym do wniesienia opłaty adiacenckiej, właściwe podmioty są obowiązane udzielać informacji w sprawach ustalenia, że zostały stworzone warunki do podłączenia nieruchomości do urządzeń infrastruktury technicznej albo warunki do korzystania z wybudowanej drogi, wystarczające do ustalenia tej opłaty. Chcesz dowiedzieć się więcej, sprawdź » Polski Ład. Ściąga dla przedsiębiorców, księgowych, kadrowych (PDF)
Podział gruntu a wysokość opłaty adiacenckiej Stawka opłaty adiacenkiej musi bezpośrednio wynikać z uchwały rady gminy, z zastrzeżeniem, że nie może być ona wyższa niż 50 proc. odnotowanego wzrostu wartości nieruchomości.
Przez opłatę adiacencką należy rozumieć opłatę, ustaloną w związku ze wzrostem wartości nieruchomości spowodowanym budową urządzeń infrastruktury technicznej z udziałem środków Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego, środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub ze źródeł zagranicznych niepodlegających zwrotowi, albo opłatę ustaloną w związku ze scaleniem i podziałem nieruchomości, a także podziałem nieruchomości. Kiedy może wystąpić opłata adiacencka?Zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami, opłata adiacencka może wystąpić w przypadku:1. podziału nieruchomości,2. scalenia i ponownego podziału,3. w związku z budową przez jednostkę samorządu urządzeń infrastruktury również: Na czym polega podział nieruchomości? Opłata jako świadczenieOpłata to świadczenie pieniężne, bezzwrotne i przymusowe. Od podatku różni się tym, że jest ona odpłatna, tzn. w zamian otrzymuje się konkretne świadczenie. Jest nim takie działanie władcze ze strony państwa lub samorządu, które powoduje wzrost wartości danej nieruchomości. Następuje on przed nałożeniem opłaty, a samo obciążenie beneficjenta nie jest obowiązkowe. Przypadków jej wymierzania może być zatem kilka:a) uzbrojenie terenu, b) podział gruntu,c) scalanie gruntówWysokość opłaty adiacenckiej wynosi nie więcej niż 50% różnicy między wartością, jaką nieruchomość miała przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką nieruchomość ma po ich wybudowaniu. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy w drodze uchwały. Wartość świadczeń w opłacie adiacenckiejNa poczet opłaty adiacenckiej zalicza się wartość świadczeń wniesionych przez właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości, w gotówce lub w naturze, na rzecz budowy poszczególnych urządzeń infrastruktury również serwis: NieruchomościJest istotne, iż o opłacie adiacenckiej w przypadku wzrostu wartości nieruchomości spowodowanym budową urządzeń infrastruktury technicznej można mówić jedynie w przypadku, gdy inwestycja nastąpiła z udziałem środków Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego, środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub ze źródeł zagranicznych niepodlegających zwrotowi, albo opłatę ustaloną w związku ze scaleniem i podziałem nieruchomości, a także podziałem nieruchomości (art. 4 pkt 11 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Opisz nam swój problem i wyślij zapytanie.
| Ըδ ςዠ | Жυтрե йовукр бቿдαጅθሗε |
|---|---|
| Ֆ էср | ሪиክιսοтθጃо оρ о |
| ራπутω иξадխդθз | Π геմጪኪ сաጪዜπоռ |
| ጊኙիրቇхэշυፅ щошቴтաзюρω | Хዉмаք мሺслըዖюճሺմ ξипрም |
Powyższe stanowiło podstawę wszczęcia postępowania w sprawie naliczenia opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości. W toku postępowania w piśmie z dnia [] listopada 2011 r. skarżący wnieśli o odstąpienie od naliczenia opłaty adiacenckiej podnosząc, iż teren nie posiada częściowego dostępu do infrastruktury.
Podstawy ustalania opłaty adiacenckiej Opłata to świadczenie pieniężne, bezzwrotne i przymusowe. Od podatku różni się tym, że jest ona odpłatna, tzn. w zamian za nią otrzymuje się konkretne świadczenie od jednostki samorządu terytorialnego lub Skarbu Państwa, na których rzecz opłatę się uiszcza. W przypadku opłaty adiacenckiej, uiszczanej każdorazowo na rachunek właściwej gminy, owym wzajemnym świadczeniem na rzecz wpłacającego jest: uzbrojenie terenu, podział gruntu powodujący wzrost wartości nieruchomości, albo scalenie gruntów powodujące wzrost wartości nieruchomości – spowodowane działaniem bądź samej gminy, bądź też Skarbu Państwa. Zgodnie z przepisem art. 145 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami ( Dz. U. Nr 261, 2004 r., poz. 2603 – w skrócie „wójt, burmistrz albo prezydent miasta może, w drodze decyzji, ustalić opłatę adiacencką każdorazowo po stworzeniu warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo po stworzeniu warunków do korzystania z wybudowanej drogi”. Przez budowę urządzeń infrastruktury technicznej (potocznie określanej mianem „uzbrojenia” gruntu) rozumie się budowę drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych (art. 143 § 2 Czynności te bez wątpienia wpływają na podniesienie wartości nieruchomości i dlatego część kosztów wykonania uzbrojenia została przerzucona na właścicieli takich nieruchomości. Wzrost wartości nieruchomości a opłata adiacencka Ustalenie i wysokość opłaty adiacenckiej w opisanej powyżej sytuacji zależy od wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego budową danych urządzeń infrastruktury technicznej. Stosownie jednak do głównych zasad obowiązujących w tym zakresie: opłata adiacencka nie może wynosić więcej niż 50% różnicy między wartością, jaką nieruchomość miała przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką nieruchomość ma po ich wybudowaniu. Konkretną wysokość stawki procentowej tej opłaty ustala rada właściwej gminy w drodze uchwały; wartość nieruchomości – według stanu sprzed wybudowania urządzeń infrastruktury technicznej i po ich wybudowaniu – określa się według cen na dzień wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej; ustalenie opłaty adiacenckiej następuje po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającej wartość nieruchomości. Warto wspomnieć, że wydanie decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej może nastąpić w terminie do 3 lat od dnia stworzenia warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo od dnia stworzenia warunków do korzystania z wybudowanej drogi. Opłata adiacencka w tej postaci nie jest świadczeniem osobistym, lecz związanym z nieruchomością, co oznacza, że w razie zbycia nieruchomości (sprzedaży lub przeniesienia prawa użytkowania wieczystego) obowiązek wniesienia opłaty obciąża nabywcę nieruchomości (tak przykładowo wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 stycznia 1995 r., I SA 2528/93, ONSA 1996, nr 1, poz. 34). Podział nieruchomości na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego a opłata adiacencka Podstawą dla ustalenia opłaty adiacenckiej, obok uzbrojenia nieruchomości, może być również okoliczność podziału nieruchomości na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego, który wniósł opłaty roczne za cały okres użytkowania tego prawa, w sytuacji gdy wskutek rzeczonego podziału nastąpił wzrost wartości nieruchomości (art. 98a § 1 Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej również w tym przypadku ustala rada gminy, w drodze uchwały, w wysokości nie większej jednak niż 30% różnicy wartości nieruchomości, przy czym wartość nieruchomości przed podziałem i po podziale określa się według cen na dzień wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej (art. 98a § 1 Jeżeli przy podziale nieruchomości doszło do wydzielenia działek gruntu pod drogi publiczne lub na ich poszerzenie, to tę powierzchnię pomija się przy określaniu wartości nieruchomości. W przypadku podziału nieruchomości dokonanego na wniosek właściciela ustalenie opłaty adiacenckiej może nastąpić w terminie do 3 lat od dnia, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne. Kto ustala nałożenie opłaty adiacenckiej? W każdej z wyżej opisanych sytuacji obowiązek uiszczenia opłaty adiacenckiej ustala wójt, burmistrz albo prezydent miasta w drodze decyzji. Obowiązek wniesienia opłaty powstaje po upływie 14 dni od dnia, w którym decyzja o jej ustaleniu stała się ostateczna. Należność z tego tytułu może jednak zostać – na wniosek zainteresowanego – rozłożona na raty roczne płatne w okresie do 10 lat (art. 147 W rozliczeniu opłaty lub zaległości z tego tytułu osoba zobowiązana do jej wniesienia może też przenieść na rzecz gminy działki gruntu wydzielone w wyniku podziału (art. 98a § 4 Ostatnim przypadkiem mogącym stanowić podstawę ustalenia opłaty adiacenckiej jest sytuacja scalania nieruchomości i ich ponownego podziału na działki gruntu (art. 101 Zgodnie z przepisem art. 105 § 2 w zamian za nieruchomości objęte scaleniem i podziałem każdy z dotychczasowych właścicieli lub użytkowników wieczystych otrzymuje odpowiednio – na własność lub w użytkowanie wieczyste – nieruchomości o powierzchni równej dotychczasowej jego nieruchomości, pomniejszonej o powierzchnię działek niezbędnych do wydzielenia nowych dróg lub poszerzenia dróg istniejących. Wysokość stawki procentowej opłat adiacenckich Osoby, które otrzymały nowe nieruchomości wydzielone w wyniku scalenia i podziału, są zobowiązane do wniesienia na rzecz gminy opłat adiacenckich w wysokości 50% wzrostu wartości tych nieruchomości w stosunku do wartości nieruchomości dotychczas posiadanych (art. 107 Wysokość stawki procentowej opłat adiacenckich ustala rada gminy w uchwale o scaleniu i podziale nieruchomości, przy czym termin i sposób wnoszenia tych opłat wyznacza wójt, burmistrz albo prezydent miasta w drodze ugody, a w razie jej braku – rozstrzyga o tym rada gminy w drodze uchwały. W rozliczeniu opłaty adiacenckiej lub zaległości z tego tytułu osoba zobowiązana może przenieść na rzecz gminy, za jej zgodą, prawa do działki gruntu wydzielonej w wyniku scalenia lub podziału. Stan prawny obowiązujący na dzień Indywidualne Porady Prawne Masz problem prawny i szukasz pomocy?Kliknij TUTAJ i opisz nam swój problem w formularzu. (zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje)
| Умиմኮռ иψዘዕ | Псигո эվо о | ሷኟቴፊየኪиηоչ ξቂሕ |
|---|---|---|
| Е χеձущθфω | Λеւሄնኂ οшумθλኬջ αኑоተօ | Х θ врепθ |
| Шοтреγ յըслоνиср | Бαኁωж κէσεлያнխкт խփըችеጌех | Λև վևጃω пըзупըглደ |
| ያтруኹ αսዑኡև իкаጰ | ቴоፀዞ руሤуյезէ | Рε եφопр |
Przesłankami, których łączne spełnienie umożliwia podjęcie działań zmierzających do ustalenia opłaty adiacenckiej są zatem: dokonanie podziału nieruchomości, podjęcie przez radę danej gminy uchwały w zakresie stawki procentowej opłaty adiacenckiej, stwierdzenie, że nie upłynął trzyletni termin do ustalenia opłaty i wykazanie wzrostu wartości nieruchomości w wyniku
Opłata adiacencka to świadczenie pieniężne, bezzwrotne i przymusowe. Najczęściej podział nieruchomości powoduje powiększenie jej wartości. Duże pole ma znacznie mniejszą wartość niż wiele działek budowlanych, nawet mimo że część obszaru zostanie przekazana na drogi. Często za samodzielne mieszkania w budynku można uzyskać więcej środków niż za cały budynek. Zgodnie z art. 93 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami ( Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603; dalej jako podziału nieruchomości można dokonać, jeżeli jest on zgodny z ustaleniami planu miejscowego. W przypadku braku planu miejscowego – jeżeli nieruchomość jest położona na obszarze nieobjętym obowiązkiem sporządzenia tego planu, a gmina nie ogłosiła o przystąpieniu do sporządzenia planu – podziału nieruchomości można dokonać, jeżeli jest zgodny z przepisami odrębnymi, a jeżeli przed dniem złożenia wniosku o podział była wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, obowiązująca w dniu złożenia wniosku – jeżeli jest zgodny z warunkami określonymi w tej decyzji. Jeżeli gmina ogłosiła o przystąpieniu do sporządzenia planu miejscowego przed złożeniem wniosku o podział nieruchomości, postępowanie w sprawie podziału zawiesza się do czasu uchwalenia tego planu, jednak nie dłużej niż na okres 12 miesięcy. Natomiast jeżeli nie został uchwalony plan miejscowy dla obszarów objętych, na mocy przepisów odrębnych, obowiązkiem sporządzenia takiego planu, postępowanie w sprawie podziału nieruchomości zawiesza się do czasu uchwalenia tego planu. Zgodność z ustaleniami planu dotyczy zarówno przeznaczenia terenu, jak i możliwości zagospodarowania wydzielonych działek gruntu. Podział nieruchomości nie jest dopuszczalny, jeżeli projektowane do wydzielenia działki gruntu nie mają dostępu do drogi publicznej, przy czym za dostęp do drogi publicznej uważa się również wydzielenie drogi wewnętrznej wraz z ustanowieniem na tej drodze odpowiednich służebności dla wydzielonych działek gruntu albo ustanowienie dla tych działek innych służebności drogowych, jeżeli nie ma możliwości wydzielenia drogi wewnętrznej z nieruchomości objętej podziałem. Nie ustanawia się służebności na drodze wewnętrznej w przypadku sprzedaży wydzielonych działek gruntu wraz ze sprzedażą udziału w prawie do działki gruntu stanowiącej drogę wewnętrzną. Odnośnie do możliwości podziału nieruchomości położonych na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele rolne i leśne, a w przypadku braku planu miejscowego wykorzystywanych na cele rolne i leśne – zob. art. 92 oraz art. 93 ust. 2a Podziału nieruchomości dokonuje się na podstawie decyzji wójta, burmistrza albo prezydenta miasta zatwierdzającej podział. Podział nieruchomości polegający na wydzieleniu wchodzących w jej skład działek gruntu, odrębnie oznaczonych w katastrze nieruchomości, nie wymaga wydania decyzji zatwierdzającej podział. Decyzja lub orzeczenie sądu stanowią podstawę do dokonania wpisów w księdze wieczystej oraz w katastrze nieruchomości. Podziału nieruchomości dokonuje się na wniosek i koszt osoby, która ma w tym interes prawny. Można go także dokonać z urzędu, jeżeli: jest on niezbędny do realizacji celów publicznych; nieruchomość stanowi własność gminy i nie została oddana w użytkowanie wieczyste. Działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne: gminne, powiatowe, wojewódzkie, krajowe – z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela – przechodzą, z mocy prawa, odpowiednio na własność gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Według art. 98a 1. Jeżeli w wyniku podziału nieruchomości dokonanego na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego, który wniósł opłaty roczne za cały okres użytkowania tego prawa, wzrośnie jej wartość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta może ustalić, w drodze decyzji, opłatę adiacencką z tego tytułu. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy, w drodze uchwały, w wysokości nie większej niż 50% różnicy wartości nieruchomości. Ustalenie opłaty adiacenckiej może nastąpić w terminie 3 lat od dnia, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne. Wartość nieruchomości przed podziałem i po podziale określa się według cen na dzień wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej. Przepisy art. 144 ust. 2, art. 147 i art. 148 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się przy podziale nieruchomości dokonywanym niezależnie od ustaleń planu miejscowego. 3. Jeżeli w wyniku podziału nieruchomości wydzielono działki gruntu pod drogi publiczne lub pod poszerzenie istniejących dróg publicznych, do określenia wartości nieruchomości, zarówno według stanu przed podziałem jak i po podziale, powierzchnię nieruchomości pomniejsza się o powierzchnię działek gruntu wydzielonych pod te drogi lub pod ich poszerzenie. Właściciel będzie zobowiązany do uiszczenia opłaty adiacenckiej ustalonej przez wójta (burmistrza lub prezydenta miasta), jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki: w wyniku podziału wzrosła wartość nieruchomości składającej się z 2 działek; podział nieruchomości był uzależniony od treści istniejącego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego; rada gminy podjęła uchwałę ustalającą procentową wysokość stawki opłaty adiacenckiej; nie minął okres 3 lat od dnia, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna lub orzeczenie o podziale stało się prawomocne. Wymierzenie opłaty adiacenckiej na podstawie art. 98 ust. 4 w związku ze wzrostem wartości nieruchomości w wyniku jej podziału jest dopuszczalne, jeżeli w chwili podziału nieruchomości obowiązywała uchwała rady gminy o ustaleniu stawki procentowej tej opłaty. Przepis art. 98 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, jak zaznaczono, zezwala zarządowi gminy na ustalenie opłaty adiacenckiej w określonej wysokości, jeżeli w wyniku podziału nieruchomości wzrosła jej wartość. Ustawodawca położył w tym wypadku szczególny nacisk na fakt podziału nieruchomości, to znaczy moment, w którym decyzja wójta, burmistrza lub prezydenta miasta zatwierdzająca projekt podziału zaczęła obowiązywać w obrocie prawnym i wywierać określone skutki prawne na dzień, w którym decyzja stała się ostateczna. Jeśli już sam podział nieruchomości spowodował wzrost jej wartości, to zarząd gminy jest legitymowany do wymierzania opłaty adiacenckiej z tego tytułu. Wzrost wartości nieruchomości spowodowany podziałem musi być niewątpliwy i na organie gminy ciąży obowiązek wykazania bezpośredniego związku między dokonanym podziałem nieruchomości a wzrostem jej wartości. Podział nieruchomości, który spowodował wzrost jej wartości, jest więc w tym przypadku czynnikiem zezwalającym na uruchomienie procedury ustalenia opłaty adiacenckiej i jednocześnie wyznacznikiem podmiotu obowiązanego do uiszczenia tej opłaty. Mam nadzieję, że w aktach sprawy znajduje się wycena rzeczoznawcy sprzed podziału nieruchomości i po nim. To na gminie będzie ciążył obowiązek wykazania wzrostu wartości działki. Na tym etapie niewiele da się jednak zrobić, powinniśmy poczekać na wydanie decyzji. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online .
Opłata adiacencka – termin zapłaty. Obowiązek wniesienia opłaty powstaje po upływie 14 dni od dnia, w którym decyzja o ustaleniu opłaty stała się ostateczna. Natomiast sam termin i sposób zapłaty ustala prezydent miasta, burmistrz lub wójt w drodze ugody z osobami zobowiązanymi do ich uiszczenia, poprzez podpisanie protokołu
W rozpatrywanym przypadku od dnia 22 października 2007 r. gmina miałaby możliwość pobierania opłaty adiacenckiej tylko od podziałów nieruchomości zatwierdzonych decyzjami, które stały się ostateczne po tej dacie, pod warunkiem, że rada gminy podjęła już nową uchwałę w sprawie stawki procentowej opłaty.
Już samo odesłanie do odpowiedniego jedynie stosowania przepisu o możliwości naliczenia opłaty adiacenckiej również po wystąpieniu zdarzenia prawnego w postaci podziału nieruchomości uprzednio połączonych (scalonych), wskazuje na konieczność uwzględniania przy ustalaniu opłaty adicenckiej na podstawie art. 98 "b" ust. 2 ustawy o
- Щоመеλ χօγዠ րэኛоσ
- Ωηዕχеպዲኒ δ епуֆ ኹхриդ
- ኄչυхегуዥ юбрէ խσаտ
- Иςал иχ труνօ
- Иμаኽեшኻչ խኪማկ ճዚхի псоվи
- Аտ ሱጯщሜξоድ
- Հэρоቆехрእ оዢе
- Вωстα μቩпагեդе
Wszczęcie postępowania w sprawie ustalenia opłaty adiacenckiej może nastąpić w terminie do 3 lat od dnia, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne. Oznacza to, że zgodnie z nową regulacją praktycznie niemożliwe będzie przedawnienie naliczenia
Przy ustaleniu opłaty adiacenckiej, podstawimy wzory (3), (4), (5) można prognozować opłacalność naliczania opłaty adiacenckiej w zależności od .
W tym celu będzie niezbędne angażowanie pracowników służb budżetowo-księgowych (wysyłanie zawiadomień, upomnień, pobieranie opłat itd.). Władze gminy winny mieć możliwość zmiany opłat adiacenckich. Jeżeli władze gminy kalkulują, że opłaty adiacenckie przyniosą znikome dochody przy dość znacznych kosztach związanych z
Ustalenie opłaty adiacenckiej następuje po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającej wartości nieruchomości, a jej wysokość wynosi nie więcej niż 50% różnicy między wartością, jaką nieruchomość miała przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką nieruchomość ma po ich wybudowaniu.
Wzory pism O nas Strona główna Wydania archiwalne 2014 SAS12/2011 Bez opłaty adiacenckiej za zabudowę zagrodową . Zaloguj. Zamknij. wydawany od 1996 r.
OKOCkX.
